• 50. Kat • [ Anlaşmalı ]

Konu: • 50. Kat • [ Anlaşmalı ] Salı Mayıs 12, 2009 5:13 pm

+ Kurgu : Kurtadam Lideriyle bir zamanlar sırt sırta çarpışmış bir savaşçıyken , sonradan onun ısırılıp tamamen bir kurtadam olmasıyla yolları ayrılan iki dostun korkusuzca karşı karşıya gelişleri .

+ Karakterler : Lucian Aberforth McLagger & Roger J. Teodora

***

Dolunay kendini kontrol almış bir durumda yansıyordu . Kurtların uluması yarasaların iniltisi kulaklarda yankı bulurken Roger dar yoldan dev gökdelenin yolunu tutmuştu . Eli cebinde ve yaşlı bir kurt edasıyla yoluna devam ederken önüne havadan hızlıca bir şey düşüvermişti . Bu şey yerde tek elinin üzerinde durduktan sonra konuşmaya başladı ve hırıltılı sesi Roger'a seslendi ;

' Hey Rogy ... Gökdelende ölüm tam sana göre olacaktır .. '

demişti . Roger bu sesi tanımıştı . En hırçın ve kaçak kurtadamlardan olan Hector'du bu . Arkasını döndü ve demir sopasını çıkarıp yere koydu . Hector'la göz göze geldiğinde gözündeki nefret apaçık ortaya çıkıyordu , bunun sebebi bütün kurtadamlar gibi Roger'in onları sattığı düşüncesiydi . Roger kafasını dimdik kaldırıp hala eğik duran kurtadama doğru aynı hırıltıda cevap verdi ;

' Bak kuşbeyinli ! En azından Lideriniz kadar delikanlı olun ! Şimdi defol karşımdan yoksa ağzının ortasına mekanik bir alet geliyor ! '

gayet tehditkâr çıkmış olan sesi kendisini bile korkutmuştu . Roger içten içe gülüyordu . *Şurada bana saldıracak kadar yürekli olsan da senin kafana indirsem şunu ! diyordu içinden fakat ; beklediği gibi olmadı . Hector dimdik ayaklandıktan sonra hızla bir duvara tırmanmaya başladı . Roger ise arkasını dönüp gökdelene baktı . Dev bir zıplayışla yirminci kata geldi ve ordan sonrasını tırmanarak 50. kata varmıştı . Kata vardığında Lucian'ın yakışıklı yüzü onu karşılıyordu . Bu adamın kurtadam olabildiğine kim inanırdı ki ? Roger hiç konuşmadan cebinden bir sigara çıkardı ve bir tane aldıktan sonra paketi Lucian'a fırlatıverdi ...

Konu: Geri: • 50. Kat • [ Anlaşmalı ] Salı Mayıs 12, 2009 5:46 pm

Lucian bütün yolları güvenli hale getirtmiş ve yolun güvenliğini Hector'un sağlamasını istemişti fakat ; ona fazla güvenemiyordu . Yine de sağdık oluşu ona bu görevi vermesine neden olmuştu . Kardeşini de Linette'nin tehlike de olduğunu hissedip kiliseye göndermişti . Jasper'ın şu anda yanında olmaması biraz da iyi gelmişti Lucian'a . Çünkü ; beynine hükmedemeyen bir kardeşi vardı ve Roger'a gözünü kırpmadan saldırabilirdi . Lucian gökdelenin en son katında Roger'ı beklemeye başlamıştı . Gözlerinin keskinliği yüz metreyi görebiliyordu . Hector'un hırçınlığını hissettiğinde oraya doğru baktı ve Roger'ın sopasıyla oynadığını gördüğünde Hector'a gitmesi için sessiz emir verdi . Çok geçmeden Roger'ın gökdelene geldiğini gördü ve arkasını döndüğünde üzerine doğru gelen paketi elinin tek hamlesiyle yakaladı . İçinden bir tane sigara aldıktan sonra aynı hızlılıkta Roger'a yollayıverdi . Sigarayı cebinden çıkarttığı çakmakla alevlendirdikten sonra ilk dumanı ciğerlerine doldurmadan dışarı salıverdi . Sonrakiler bir bir ciğerlerini zehirlemekteydi zaten ... Roger'ın gözlerine takıldı ve orada bir öfke arayışı içine girdi fakat ; bulamayışı onu şaşırtmıştı . Lucian hırıltı sesini dindirmeye çalışarak ;

' Hoşgeldin Jacob ... '

dedi . Ona Jacob diyen az sayıda kişiden biriydi , hatta şu anda tek kalmıştı . Çünkü ; bütün arkadaşları büyük savaşta can vermişti . Lucian eski hatıralara daldığında Roger'ın tekrar gözlerine kenetlenmişti . Lucian sırtındaki ağırlıkla oynadıktan sonra aynı ses tonuyla ;

' Buraya beni ziyarete gelip benden nefret etmeyen iki avcıdan birisin ... Rup da senin gibi ... O büyük savaşta karşı taraftaydı ve aynı mahallenin altı çocuğu birbirimize girdik ... Daha sonra beni öldürmeden kendi safına çekmek için ısırdı . İlk başlarda o kurt olmasına rağmen ısırma onu öldürme ihtiyacı hissettim fakat ; bir gün Jasper hasta düştü ve bu özelliğim sayesinde onu tekrar yaşama döndürebildim . Bunu da Rupert'a borçluyum . Sana ihanet etmedim dostum ! Kana susadığımda ne yaptığımı iyi biliyorsun . En az bizim kadar zararlı varlıkları parçalıyorum ! '

dedi ve sesi düğümlendiğinde arkasını döndü . Arkasını duvardan başka döndüğü tek şey Roger ve Rupert olurdu zaten ...

Konu: Geri: • 50. Kat • [ Anlaşmalı ] Salı Mayıs 12, 2009 7:36 pm

Geri gelen paketin ardından çakma sesi sessiz gece de yankılandı . Daha sonra bir parıltı ve çıkan koca duman kümesi... Roger , ellerini bağladı ve bir demirin üzerine oturdu . Sigarayı eline alıp arada sırada zehiri içerisine alıyordu . Roger bir kaç sefer böyle durduktan sonra hafif hırıltılı bir ses *Hoşgeldin Jakob dedi . Roger'a 'Jakob' diyebilen tek kişi o sayılırdı . Aynı sakin ve dindirilmiş ses tonu ile ;

' Hoşbulduk Lucian ! '

dedi . Yaptığı tek şey Lucian'ı izlemekti . Uzun boylu ve bir kurtadama göre çok yakışıklı olan dostunu izleyip arada arkasına bakınıyordu . Aklına Lucian'la sırt sırta çatıştıkları günler gelmişti . Bir ordu vampirin arasına dalıp hepsinin ağzını burnunu dağıtıp ellerini kollarını sallayarak olay yerinden uzaklaşırlardı . Roger o zamanlar da bir kurtadamdı fakat ; Lucian tam bir insandı . Yine de en güçlü Vampir ve Kurtadamlara kök söktürüyordu . Tabi Rupert onu ısırana kadar ... Bunları düşünürken Lucian tekrar nefes alıp konuşmaya başladı ;

'
Buraya beni ziyarete gelip benden nefret etmeyen iki avcıdan birisin
... Rup da senin gibi ... O büyük savaşta karşı taraftaydı ve aynı
mahallenin altı çocuğu birbirimize girdik ... Daha sonra beni
öldürmeden kendi safına çekmek için ısırdı . İlk başlarda o kurt
olmasına rağmen ısırma onu öldürme ihtiyacı hissettim fakat ; bir gün
Jasper hasta düştü ve bu özelliğim sayesinde onu tekrar yaşama
döndürebildim . Bunu da Rupert'a borçluyum . Sana ihanet etmedim dostum
! Kana susadığımda ne yaptığımı iyi biliyorsun . En az bizim kadar
zararlı varlıkları parçalıyorum ! '

Bu konuda haklıydı aslında . Adalete Roger'da inanmıyordu . *En az bizim kadar zararlı.. dediği kişiler insanlığa zarar veren suçlulardı . Kurtadamların en fazla bulundukları yerde cezaevleri değil mezarlar yer kaplıyordu . Zaten mezara giren sadece kemikleri oluyordu ya ... Roger kafasını yine dimdik tutarak ;

' Senden bir şey istemeye geldim Lucian ! Vampirler ... İşi çok azıttılar ve her geçen gün evrim geçiren bir kaç tane daha oluyor ... Bunları durdurmamız da bize yardım etmelisin. '

dedi . Fakat ; Lucian'ın buna çok kızacağını da tahmin edebiliyordu . Nedense ağzını tutamamıştı ...

Konu: Geri: • 50. Kat • [ Anlaşmalı ] Salı Mayıs 12, 2009 8:52 pm

5o yıl öncesi

' Lucian ! Yakala ! '

attığı yedek sopası Lucian'ın ellerinde yer edinmişti . Lucian , sopayı kaptığı gibi karşısındaki Hector'a okkalı bir tane patlattı . Hector yerde yuvarlanırken arkasından yakalandığına dair bir sertlik hissetti , fakat ; bu his o kadar kısa sürdü ki tam olarak anlayamamıştı . Arkasını döndüğünde ise kafası ortadan ikiye bölünmüş bir kurt görmüştü . O yere düştüktan sonrada onun arkasında duran Roger ... Lucian , Roger'ın göz temasını gördüğünde ve gözlerindeki vahşeti yansıtmasıyla arkasını döndü ve sopayı rastgele salladı fakat ; karşısında duran kurt onu kolundan ısırmıştı bile ... Daha sonra Roger bir hışımla onun üzerine atladı ve atlamasıyla geri savrulması bir olmuştu . Onu ısıran hırıltılı sesli kurt konuştu -daha doğrusu bağırmıştı- ;

' Acele edin ! Buradaki işimiz bitti ! '

dedi . Yer adeta sallanıyordu , Lucian ağzından akan sıvının ne olduğuna anlam veremeden her yerini ateş basmıştı . Roger , onun tepesinde bittiğinde ise gözleri tamamen kapanmıştı ...

***

Lucian bu kısa hayalden kendini zor koparıp Roger'ın sesini zor olsada işitti ;

' Hoşbulduk Lucian ! '

dedi kalın ses ... Lucian tekrar yüzünü döndüğünde arkadaşının utana sıkıla bir şey istemek için geldiğini farketmişti . O yüzden hiç sesini çıkartmadan onu izliyordu fakat ; bu izlemenin onu rahatsız etmemesi için elinden geleni yapıyordu . *Hadi çıkar şu baklayı evlat.. dediğinde Roger'da artık bakladan sıkılmışa benziyordu . Ellerini birbirine kenetleyerek ayağa kalktı . Lucian'ın yüzüne dimdik bakarak konuşmaya başladı ;

'
Senden bir şey istemeye geldim Lucian ! Vampirler ... İşi çok azıttılar
ve her geçen gün evrim geçiren bir kaç tane daha oluyor ... Bunları
durdurmamız da bize yardım etmelisin. '

sözünü bitirdiğinde Lucian onun dibine kadar gelmişti . Burunları arasında milim fark bile yok sayılırdı . Burnundan kin ve öfke soluyordu fakat ; bu öfkesi tabikide Roger'a değildi . Sadece itibarına ve ırkına yapılmış bir hakaret olarak algıladığından dolayı sinirlenmişti . Sanki karşısında anlama özürlü birisi var gibi heceleyerek konuşmaya başladı ;

' Ben düşmanıma karşı kimseyle ortak olmam ! İstersen yardım ederim ! Ama senin askerlerinle birleşmeden ! Tek başıma hallederim ! '

dedi . Sonra elinde duran paketi kaptığı gibi içinden bir tane daha sigara aldı ve ağzına oturttu . Daha sonra çakmağın kalın şaklama sesi havada yankılandı , aynı tonda sigara ateşle buluşmuştu ...

Konu: Geri: • 50. Kat • [ Anlaşmalı ] Salı Mayıs 12, 2009 9:08 pm

Gece tüm soğukluğunu üzerine giyinmişken Dolunay tepede Güneş'in görevini tamamlamaya çalışıyordu. Rup geceden daha siyah cüppesi ve peleriniyle köşenin hemen önünde duran ağacın arkasında belirdi. Rupért masmavi gözleriyle etrafı tararken bir eli kılıcındaydı. En sevmediği şey insanların Dünya'sında gezmekti. Onların gözünde azılı bir katildi ancak yukarıda duran herneyse Rup'un suçsuz olduğunu biliyordu.Rupért kendini düşüncelerden arındırdıktan sonra şapkasının önünü kaldırıp gözlerini göklere uzanmış olan yapıya dikti. Ağır ve sert adımları boş sokaklardaki dükkanların camların ses dalgası olarak çarpıp geri dönerken yankı bütün sokağı kaplamıştı.Rupért'in ağzı mekanik bir biçimde oynamaya başladığında kafasıda * Kütür * Kütür etmeye başlamıştı. Bu mekanik işlem sona erince Rup gözlerini yapıya dikti ve bir hamleyle 30. Kat'a kadar zıpladı. Eski bir kurtadam olsada bunları gerekli yerlerde kullanmak işine yarıyordu.

30. Kattan sonrasını tırmanarak devam etmişti. Sigara yüzünden yarı insan , yarı kurtumsu bedeni 20 kat tırmanmaktan bile yorulmuştu. 50. Kata geldiğinde camı ağır ağır aralayıp içeriye girdi. 2 yakışıklı silüet kendisini bekliyordu. Lucian'ın sert bakışları ve Joger'ın politikacı bir adammış gibi durması. Rupért ikisine gülümsedikten sonra yere oturdu. Kafasını duvara yaslayıp ikisini seyrederken cebinden bir paket sigara çıkardı.

Bu Türk sigarası * 2001 nedense çok hoşuna gidiyordu. Paketi açtıktan sonra sert bir el hamlesiyle pompalama yaptı. Bir kaç öne çıkan sigaradan eline en yakın olanını seçip ağzına götürdükten sonra cebinden bir çakmak çıkarıp sigarayı alevledi. Bayadan beri yapmadığı bu sigara ciğer antlaşmasını imzalaması ikisi içinde iyi olmuştu. Hem fazla bir süre geçince krizler kurtadamlık yetilerini daha çok ortaya çıkartıyordu.

* Ee kızlar ? Muhabbet , sohbet ? diye lafın tam da ortasına balıklama atlamak diye buna denirdi. Yüzünde aptalca bir gülümseme sırıtırken saçmamsı duygularla yakışıklı ve dik bakışlı arkadaşlarını kesiyordu.

Konu: Geri: • 50. Kat • [ Anlaşmalı ] Salı Mayıs 12, 2009 9:41 pm

Ortamın gerildiğini hissedebiliyordu Roger , kendisini sopasına sevk etmeyen duygu neydi ? Arkadaşlık ? Dostluk veya kardeşlik mi ? Tam o sırada zihninde bir dalgalanma oldu ve Lucian'ın aklından geçenler gözlerinin önünde beliriverdi .

*' Lucian ! Yakala ! '

attığı yedek sopası Lucian'ın ellerinde yer edinmişti . Lucian , sopayı kaptığı gibi karşısındaki Hector'a okkalı bir tane patlattı . Hector yerde yuvarlanırken arkasından yakalandığına dair bir sertlik hissetti , fakat ; bu his o kadar kısa sürdü ki tam olarak anlayamamıştı . Arkasını döndüğünde ise kafası ortadan ikiye bölünmüş bir kurt görmüştü . O yere düştüktan sonrada onun arkasında duran Roger ... Lucian , Roger'ın göz temasını gördüğünde ve gözlerindeki vahşeti yansıtmasıyla arkasını döndü ve sopayı rastgele salladı fakat ; karşısında duran kurt onu kolundan ısırmıştı bile ... Daha sonra Roger bir hışımla onun üzerine atladı ve atlamasıyla geri savrulması bir olmuştu . Onu ısıran hırıltılı sesli kurt konuştu -daha doğrusu bağırmıştı- ;

' Acele edin ! Buradaki işimiz bitti ! '

dedi . Yer adeta sallanıyordu , Lucian ağzından akan sıvının ne olduğuna anlam veremeden her yerini ateş basmıştı . Roger , onun tepesinde bittiğinde ise gözleri tamamen kapanmıştı ...*

Roger , kendisinde geldiğinde tek gördüğü sinirle soluyan bir burun olmuştu . Dibinde biten Lucian onu şu an istese bir hamlede öldürebilirdi ve Roger hiç bir karşılıkta bulunamazdı . Çünkü ; çok zor durumda kalmıştı . Lucian aklına girmesine bilerek mi izin vermişti ? Dikkatinin dağılacağını hesap etmiş olabilirdi ... Fakat ; bunu yaptıysa Roger'ı öldürmek için yapardı başka bir şey için niye böyle bir şey yapmış olabilirdi ki ? Tüm bunları düşünürken Lucian heceleyerek ve her cümlesine vurgu ekleyerek konuştu ;

' Ben düşmanıma karşı kimseyle ortak olmam ! İstersen yardım ederim ! Ama senin askerlerinle birleşmeden ! Tek başıma hallederim ! '

Roger bir adım geri atıp onun yüzünü tamamen gördüğünde karşılık vermek istedi fakat ; hiç bir açık kapı kalmamıştı ki . Roger gitmek üzere olduğunu belirtmek istedi fakat ; yüzü kızarmıştı . Ateşi çıkıyordu ve bu iyiye alamet değildi . Kontrolünü kaybetmesi demek buradan birinin yok olması demek olurdu . *HAYIR ! diye haykırdı zihnine . *HAYIR BANA BUNU YAPMA ! YALVARIRIM YAPMA ! biraz iyi hissetmişti kendini . FAkat ; ayakta duramayacak kadar güçsüz kalmıştı . Tektar az önce oturduğu yere çöktü . Tam konuşacakken soğukkanlı bir ses ;

* Ee kızlar ? Muhabbet , sohbet ?

kafasını çevirdiğinde konuşanın Rupert olduğunu görünce şok olmuştu . Adını her seferde yanlış telafuz eden bu arkadaşı yüzüne aynı çocuksu fakat ; bir o kadar da sinsi sırıtmasını oturtmuş eski dostlarına bakıyordu . Roger ;

' İyi Rup ! Yolda önünü kestiler mi senin de ? '

dedi ve bir yandan da yan gözle Lucian'a anlamlı bir bakış fırlatmıştı ...

Konu: Geri: • 50. Kat • [ Anlaşmalı ] Çarş. Mayıs 13, 2009 7:35 pm

Lucian , beynine girmesini izin verdiği arkadaşını zihninde hisseder hissetmez dibinde bitivermişti . O çıktığında ise gerçekten savunmasız bir halde ona bakmaya başlamıştı . Ama gözlerinde yine de bir gram korku bulunmuyordu. Belki de bunun nedeni Lucian'a güveniydi ... Lucian sinirini kontrol altına aldığında Roger ise bir adım geri atmış ona umutsuz bakışlar atıyordu . Tam bu sırada büyük bir sarsıntıyla tabancasına davranmıştı Lucian . Fakat ; gelen kişinin Rupert olduğunu gördüğünde tekrar beline soktu ve ona bakmaya devam etti . Bu sırada Roger'ın gözlerinin hala onda olduğunu gördü . Anlaşılan henüz farketmemişti gelen arkadaşlarını... Daha sonra Rup'un sesi bulundukları katta yankılandı ;

* Ee kızlar ? Muhabbet , sohbet ?

Lucian , Roger'dan artık biraz geri çekilerek sigarasını yakan Rupert'a eşlik etti . Ona bakmaya devam ederken ardından odada Roger'ın sesi yankılanıp ;

' İyi Rup ! Yolda önünü kestiler mi senin de ? '

dedi . Lucian'a attığı bakıştan sonra aklına Hector gelmişti . O Rupert'ın önünü kesecek cesareti bulamazdı kendisinde. Roger'ı tanısa belki ona da yapamazdı ama hiç onun yumruğunu yemediği için bu cürette bulunmuştu . Lucian artık belli bir şekilde güldü ve ;

' Rupert sen de yardım istemeye gelmedin inşallah ... '

dedi . Adı gibi biliyordu onun yardıma gelmeyeceğini fakat ; yine de onu kızdırmak hoşuna giderdi .

Konu: Geri: • 50. Kat • [ Anlaşmalı ] Çarş. Mayıs 13, 2009 7:56 pm

Rup birbirine dik bakışlar atan Lucian ve Roger'ı kesiyordu. İkisinin de ağzını bıçak açmıyordu ki Roger bir gözü Lucian'da laf sokarmışçasına konuştu. * İyi Rup ! Yolda senin de önünü kestiler mi ? Bu ne biçim bir soruydu ? Hangi yürekli insan gelip te Rup'un önünü kesebilir di ki ? Bir de kesecek kişi vampir veya kurtadamsa. Rupért kurtadam öldürmüyordu ancak o kurtadam öldürmüyordu. Azmışlarıyla ilgilenmek tabii ki göreviydi. Ancak bu sorunun maksadını anlamamıştı bu yüzden ortamdaki gergin havayı iyi bir espriyle açmayı denedi. * Hangi yaratık benim önümü kesecek kadar yürekli Roger ? dedi sert bir bakışla.

Rupért ikisinden de ses gelmeyince kültabağında kalmış sigarasını alıp ağzıyla birleştirdi. 2 - 3 saniyelik sık buluşmaların ardından onu tekrar yerine koyup arkadaşlarına baktı. Lucian , Roger ve Rup aynı boydaydı. Üçününde saçları önden kalkıktı. Daha sayabileceği nice şey vardı. Rup saçma düşüncelerle etrafı süzerken kardeşinin sesi kulağına doldu. * Rupért sen de yardım istemeye gelmedin inşallah ... Rup bir anda masmavi gözlerine arkadaşına dikip sert bir bakış attı. Kardeşine pek fazla sinirlenemiyordu ancak yinede tükürükler saçarak konuştu.

* Hey ! Ne zaman yardım istediğimi gördün ? Neden canınız sıkkınsa söyleyin yoksa kafanızı koparıcam sizi pis ucubeler ! Arkadaşlarına ucube demesine rağmen kendiside öyleydi. Onlara her zaman ucube dediğinden bunu fazla kaide almayacaklarına emindi. Gözlerini ikisinde gezdirirken gözlerinden ateşler saçıyordu. Bu iki sıkı dost'a ne olmuştu da saçmalamaya başlamışlardı ? Yoksa Rup mu saçmalıyordu ? İki atışma yüzünden niye bağırmıştı ki ona ? Kurtadamlık yetileri tekrar onu ele geçirmeye başlamıştı. Sinirle kültabağında izmaritinde kalmış sigarayı ağzına aldı. İzmarit kısmını her içine çektiğinde turuncu kısım aslında içinde nasıl bir alev sakladığını gösteriyordu.