Kızıl mavi saçlar ağaçların tepesinde bir ışık oyunu gibi gezinirken ,insanın kendisini hayal aleminde gibi hissetmesine neden oluyordu.Gün ışığında ne kadar gülünç görünüyorsa gecenin karanlğında bir o kadar ürkütücü ve gizemliydi.Cassandra incecik dalların üzerinde hiç ağırlığı yokmuş gibi hızla zıplarken aklından yüzlerce düşünce geçiyordu.Onlara ne isim vereceğine hala karar verememişti doğrusu, düşünce deyip geçmek için fazla basitlerdi.Ormanın sesini duyuyordu daha doğrusu ormandakilerin.Binlerce küçük fısıltı dalgası halinde beyninin en ücra köşelerine bile çarpıp onu asla yanlız bırakmıyordu bu sesler.Zamanla alışacağını biliyordu Cassandra, kesinlikle... zaten alışmak zorundaydı.
Bu binlerce fısıltı arasından tanıdık bir ses duyunca anında durdu.Bir ölümlü bu hızla dursaydı fazla gelişmiş selvinin üzerinden sonsuzluğa doğru yuvarlanırdı heralde diye düşünmeden edemedi Cass.Ağacın tepesinden kendini hafif nemli(bir ara yağmur yağmış olmalıydı yada hep böyleydi buralar) toprağa bıraktı.Gürültü çıkarmamaya çalışan beceriksiz ayakların sesi git gide yaklaşıyordu.Cassie ağaca yaslanıp ,yükselen düşüncelerin ve ayak seslerinin geldiği yere dikti gözlerini.
Bir an duraklayıp önündeki karaltıyı tanımaya çalışan adam fazlaca gelişmiş bir boz ayıyı anımsatıyordu.Ormanın sahibi gibi(ki nitekim öyleydi) bir hava takınmış ,kollarını açtığı an bütün ormanı kucaklayabilirmiş hissini veriyordu etrafa.Karşısındakini tanıyınca hiddetli ve alaycı bir tıslama çıktı dudaklarından "Laftan anlamayan ukala iblis.Pis kokunu ormanıma bulaştırdığın için çok teşekkür ederim.Bir iki canlı şey bırakmışsındır umarım"
"Ah Lue kalbimi kırıyorsun ama." Cassandra'nın kilise çanı gibi kulak tırmalayan kahkahası yaslandığı ağacın üzerindeki kuşların korkudan ödünü koparırken karşısındaki adamın suratını duvara benzetmişti.Adamın gözlerini kıpkırmızı dudaklarına diktiğini görünce pis pis sırıttı."Ay özür dilerim unutmuşum" diyerek kolunun yeniyle dudağının kenarındaki kanları sildi."Canına susamış insanlar gitgide azalmaya başlamış Lue.Kamp yapmak yasaktır tabelası filan mı koydun ormanın girişine.Neyse ki hala kuralları takmayan asiler var." Alaylı bir iç çekti Cassie." Onlar olmasa napardım ben"
Adamın kendini zor tutuyormuş gibi bir hali vardı.Normal bir insan bile bu karanlıkta vücudunun nasıl seğirdiğini net bir şekilde görebilirdi.Cassie aniden adamın arkasında bitti ve kulağına doğru fısıldadı "Ah Lu-Lu sinirlendirdim mi seni" Adamın bir kelime daha edicek sabrı kalmadığı belliydi.Arkasına dönüp loş ay ışığında bile göz alıcı şekilde mermer gibi parıldayan vampire elinin tersiyle vurdu.Cassie bu darbeyle ancak bir adım gerilerken ormanı, ağaçlardan birkaç tanesi yerinden sökülüp fırlatılıyormuş gibi bir ses doldurdu.Kadın pis pis gülerken biraz önce yaslandığı ağacın arkasından hırıltılar gelmeye başladı.Lue seslere doğru hızla yürürken gözlerini kadından ayırmıyordu.Seslere arkasını dönüp sakin bir sesle(zorlama olduğu her halinden belliydi) konuştu "Ormanımdan çekip gidecek misin?Yoksa..."Cassie cümlenin devamını getirdi "Yoksa köpeklerini üzerime mi salarsın Lue."
Adamın arkasındaki hırlamalar ormanın her tarafından duyulacak ulumalara dönüşürken Cassie eğer bir kalbi olsaydı heyecandan deli gibi atmaya başlayacağını biliyordu. "Sen...ne cürretle...Ay'ın oğulları..."Lue sinirden kesik kesik konuşurken bir yandan da hızla sarsılıyordu. "Ohoo bire karşı kaç Lue.Dur bakalım.12 mi.Hayır seninle birlikte 13.Ne kadar...Asil" Lue bu lafın üzerine sakinleşti.Arkasına dönüp birşeyler fısıldadı ve ulumalar, sinirli hırlamalara dönüşüp yavaş yavaş uzaklaştı. "Ben ciddiyim Cassie." Lue ilk defa kadına ismiyle sesleniyordu.Cassandra'nın tek kaşı havaya kalkınca(ki bu tepki Lue daha ağzını açmadan gelmişti haliyle) adam boğazını temizleyip devam etti. "Artık bu ormana gelme.Bir dahakine bu kadar sakin olamayabilirim.Damarlarında akan ölümsüzlüğe bu kadar güvenme.Bu gücü senden alabilecek olanların sadece onlar olduğunu çok iyi biliyorsun" diyerek omzundan arkasına bıkkın bir bakış attı. Cassie Lue'nun boynunda parmaklarını gezdirip kurnazca gülümserken adamın her zaman bu kadar sakin olacağına adı gibi emindi.Buz gibi yüzüne rağmen aklından geçenlere bakılırsa onu kendi elleriyle kurtlara teslim etmesi çok uzak bir ihtimaldi. "Tamam öyle olsun bakalım.Ama inatçı olduğumu iyi biliyorsun Lue.Bir dahakine geldiğimde o yasak tabelası kalkmamış olursa..." bu sefer parmağıyla sağ kulağından boynuna kadar uzanan bir yay çizdi "sana benden güzel bir hatıra olur.Aynaya baktıkça hatırlarsın artık." dedi ve adam dişlerini göstermeye başlayıncaya kadar ormanın girişine varmıştı bile. Lue dolunaya pis bir bakış atıp hırslı adımlarla kulübesine doğru yürüdü.
