Terkedilmiş Karanlık Köşe

Konu: Terkedilmiş Karanlık Köşe Ptsi Haz. 08, 2009 6:59 pm

Cassandra köprünün başlangıcındaki ağaçların dibinde aniden durdu.Kafası karışıkken yapabileceği en iyi şey her zaman koşmak olmuştu.Ama sakin bir köprüde suyun akışını izlemek koşmanın yerini biraz olsun durdurabilirdi.Bu kadar koşmaya devam ederse şehirde dedikodu çıkarabileceğinden emindi.Hemde Volturi'lerin şehrinde...Bu düşünceyle yüzünü sinir bozucu şekilde buruşturdu ve köprünün yer yer soyulmuş beyaz demirlerine yaslandı.Ruhu ne kadar deforme olursa olsun bir avuç huzura olan düşkünlüğü kaybolmamıştı anlaşılan.Ama arada bir kendi iradesine hayran kalıp kendini beğenmişliği de elinden kaptırmıyordu.Etrafta çeşit çeşit kokular kol gezerken yüzünü en boş ifadede tutmak hayli zor bir işte.Boğazında bir yerlerde sinsi sinsi dolaşan harareti suya bakarak dindirmeye çalıştı.Uğrak yerler kendisi için tehlikeliydi ama umursamazlık Cassandra için hiçbir zaman sorun olmamıştı.Suyun şıkırtısına etrafta yüzlerce mırıltı eşlik ediyordu.Köprünün diğer ucunda sulu gözlü bir kadının hayli vıcık vıcık ilişkisini baştan sona izlemek zorunda kalmıştı Cassandra.Kadının kafasına bir tane patlatma hissini bastırıp suya odaklandı.Susuzluğunu hiçbir zaman su içerek gidermeyi denememişti.Acaba onun ırkından deneyen olmuş mudur diye düşündü.İçgüdü belki de onun bütün kimliği haline gelmişti.Ama ya asilik?Denemem lazım dedi kendi kendine Denemek lazım...

Konu: Geri: Terkedilmiş Karanlık Köşe Ptsi Haz. 08, 2009 7:11 pm

Genç vampir Oliver kendisi gibi birilerini bulmak için sürekli şehirleri dolaşıyordu. Etrafında kendisi gibi hiç kimseyi görmemişti şimdiye kadar. Yanlızlık ne kadar hoşuna gitsede bu kadar fazlası artık can sıkıcı olmaya başlamıştı. önünde uzanan binalar görünceye kadar kurt şeklinde koştu sonra insana dönüştü bu şekilde dikkat çekeceğinden emindi. Şehre girerken sebebini bilmediği bir huzursuzluk içini kapladı. bir an durdu ama sonra devam etti. Kendinden emindi yalnızlığı bitene kadar durmak yoktu. Şehrin sokaklarında hızlıca yürümeye başladı. Yanlış yerdemi aradığını düşünüp durdu. Ormanlarda mı gezmeliydi? Yaklaşan su sesini duyunca daha da hızlandı. O kadar uzun mesafe koşmanın sonunda bir ödül olmalıydı. Köprüye doğru giderken durdu. Göz bebekleri büyüdü. Gördüğü şey yine bir kızıllıktı...

Konu: Geri: Terkedilmiş Karanlık Köşe Ptsi Haz. 08, 2009 7:35 pm

Su köprünün altında uyuşuk uyuşuk kıvrılırken Cassandra hala zihnini kalabalık köprüden uzaklaştırmaya çalışıyordu.Gerçi köprünün ağaçlara yakın kısmında gayet normal hatta biraz melankolik bir insan profili çizse de o binlerce düşünceden uzaklaşmak hiç kolay değildi."Öldüreceğim onu.Pislik.Nasıl yapabilir nasıl.Bir de bana.Iyyh Lanet olsun." Arkasından hızlı hızlı yürüyerek geçen sinirli ve hayli kuruntulu kadın düşüncelere o kadar dalmıştı ki ayağını kocaman bir taş parçasına çarpınca gözleri dolmaya başladı.Cassandra gülmemeye çalıştı.Düzgün bir insanın, komik duruma düşünleri eğlendirici bulmaması gerekirdi ama düzgünlük çok boyutlu bir olguydu sonuçta.Düzgünmüş hıh...Sanki herkes düzgün bir ben kötü...Köprünün diğer yanında birbirlerine uzun uzun bakan bir çift de zihnini meşgul ediyordu.Çiftlerde, Cassandra'nın en sevdiği yön birbirlerinin ne kadar farklı olduğunu bir tek kendisinin anlamasıydı. Çifti istemeden de olsa dinlerken dudağının kenarında alaycı bir gülümseme oluşmaya başlamıştı yine. Kızın yanına gidip gıcık ifadeyle fısıldamak istiyordu " Tanrım.Seni mankafa.Adamın ne olduğunun farkında değil misin. Dikkat çekmemek için seninle birlikte. En yakın zamanda Hollanda'ya gitmek istiyorum derse hiç şaşırma"

Cassandra ağaçların biraz hatta birazdan daha fazla uzağında insana benzemeyen düşünceler duymaya başladı.Hatta kendi ırkına ait olmayan daha farklı düşünceler.İlkel ama sade...Düşünce yaklaştıkça daha net duyulmaya başladı.Yalnızlık, dışlanmışlık, koyu bir sıkıntı.Ama daha da kötüsü o dayanılmaz koku.Elini burnuna kapatmamak için kendini zor tuttu.Zaten bir faydası olacağını sanmıyordu.O koku beynine kazınmış her bir köşesine çarparak, çarptıkça da büyüyerek yankılanıp duruyordu.Köprünün demirlerini öyle bir kavradı ki dayanıklı gibi görünen demirin parmakları arasında hamur gibi büküldüğünü hissetti.Bunu kimsenini görmemiş olmasını diledi ve yaklaşan düşünceyi bekledi.Yanından geçip gitmesini bekliyordu ama ona doğru yaklaşmaya devam edince düşüncelerini başka yöne kaydırma istediği imkansız oldu.Sıcak çok sıcak...Ahh...Cassandra kendini sakinleştirmeye çalışırken adamın düşüncelerinin arasında bir an Mielikki'yi gördü.Kokuyu filan unutup Mielikki'nin canının derdine düştü.Acaba onunla savaşacak kadar güçlü müydü?Yankılarına bakılırsa belki...Ama öldüğü sahneleri göremiyordu.Sonunda dayanamayıp arkasından yavaş yavaş yaklaşan adama döndü.

Tam ağzını açıp birşey soracaktı ki dudakları hafif aralık kalakaldı.İtalya'da böyle birinin ne işi var.Kesinlikle yabancı olmalı.Tabikide yabancı aptal.Hemde epeyce yabancı.Taaa....

"Mielikki'ye ne yaptın?" diye kendi düşüncelerini bile yarıda kesti. Daha onunla bitmemiş bir işi vardı.Bu kadar çabuk ölemezdi.

Konu: Geri: Terkedilmiş Karanlık Köşe Çarş. Haz. 10, 2009 11:42 am

Lanet olası kızıl saçlar! Bu Kızıllığı görmekten ötürü Oliver'in dudakları gerildi ve dişleri ortaya çıktı. Birden Kızıl Ucubeyi hatırladı. Birkaç gece önce gördüğü o vampir. Ona bu ismi vermişti. Vampirlerle dalga geçmeyi seviyordu. Vampiri gözünde canlandırdı. Ukala yüz ifadesi, elindeki parlak bıçak ve kokusu. Oliverin gözleri birden kısıldı. Burnunu kırıştırdı. Derin bi nefes aldı. Vampirin yayılan iğrenç kokusu susuzluğun verdiği boğazında ki acıyı daha da arttırıyordu. Nefret etmesine rağmen tekrar kokladı. O gece ki kokuya benzemiyordu bir farklılık vardı. Bir vampirin kokusu değişebilirdi heralde. Durduğu yerden vampire doğru hareket etti. Kızıl vampir köprüde parmaklıklara tutunmuş sanki bişey dinliyormuş gibiydi. Vampirler müzik sever miydi? Yavaşça köprüye doğru yürüdü. Temkinliydi. O geceyi tekrar gözünün önüne getirdi. uygun yer ve zamanı bulmuşken onu öldürmeliydi. O zaman onunla dövüşmediği için şimdi pişman oldu. Burada çok insan vardı. Onunla burada kavga edemezdi. Başka bir karşılşmamı bekleyecekti. Sinirlerini tutmaya çalıştı. Elleri titriyordu. Korkmaya başlamıştı. Daha öce bir çok kez acemi vampir öldürmüştü ama deneyimli vampirlerin karşısında nasıl duracağını bilmiyordu. İlerledi... Vampir birden arkasını döndü. Oliver gerildi. Vampirin yüzünde oldukça şaşırmış bir ifade vardı. Gördüğü karşısında birden tüm vücudu karıncalandı. Olduğu yerde donakalmıştı. Böyle bir yüz hayatı boyunca görmemişti. Gözlerini alamıyordu. Sanki dünya onun etrafında dönmeye başladı. Gözbebekleri büyüdü. Oliverin yüzüne büyük bir gülümseme yayıldı. Vampir iyice şaşırdı. Vampirin dudakları gerildi. "Mielikki'ye ne yaptın?" Dedi. Oliverin hala gülümsüyordu. Sanki söylediğini duymamış gibi devam etti. "İsminizi öğrenebilirmiyim"

Konu: Geri: Terkedilmiş Karanlık Köşe Çarş. Haz. 10, 2009 11:58 am

Cassandra'nın yüzündeki ifade nefretten bomboş bir hiçliğe doğru kaydı.Adama döndüğü andan itibaren arkasında duyduğu vahşice düşünceler birden gitmiş yerini acayip bir sakinlik ve huzur almış gibiydi.Sonra bir anlığına bütün düşünceler silindi.Sadece karşısındaki adamın değil bütün köprüdekilerin ve sanki bütün Roma'nın.Cassandra'nın gözleri dehşetle açılırken elleri istemsiz olarak kulaklarına gitti.Eğer birkaç saniye daha...diye düşündü.Birkaç saniye daha devam ederse ya deliririm ya da saldırırım...Bütün kasları ileri doğru bir hamle yapmak için gerilirken sesler gittiği gibi aniden yine ortaya çıktı.Rahatlamayla birlikte derin bir nefes alırken o şaşkınlıkla kokuyu tamamen unutmuştu.Geriye doğru bir adım atarken kendi iradesizliğine kızdı. Safkan bir kurtla daha önce hiç karşılaşmamış mıydı.Eğer diğerleri safsa bu neydi peki?Kokusu bütün Roma'yı kuşatacak kadar keskin olmalıydı.Belki bu adam yaşadığı sürece bu kokuyu asla unutamayacaktı.O zaman...O zaman ölmeli diye düşündü.Beynine binlerce iğne saplanıyormuş gibi baş ağrısını unutmaya çalışıp adamın üzerine doğru gitmeye başladı ama...

"İsminizi öğrenebilirmiyim"

Cassandra birden olduğu yerde kaldı.Dudakları hafifçe aralık yumrukları hiddetle kasılmış öylece bekledi.

"Cassandra"

dedi dümdüz bir sesle.Oyse deli gibi titremesi yada hiç çıkamamasını filan beklerdi.Adamın ismini sormaya gerek bile yoktu.Kendi ismini söylediği anda beyninde yeni bir isim çaktı: Oliver...

Konu: Geri: Terkedilmiş Karanlık Köşe Cuma Haz. 12, 2009 6:00 pm

"Cassandra"

sesi ince ve yumuşaktı. Tatlı bir melodi gibi geldi Oliver'ın kulağına. Hemen beklemeden cevap verdi.

"Oliver"

Elini Cassandra'ya doğru uzatmaya çalıştı. Ona dokunmak istediğinden emin değildi. Hatta korkuyordu. Ama içinden gelenlere engel olmasıda bir o kadar zordu. Niye bu kadar dikkati dağılmıştı? Niye gözlerini ondan alamıyordu? Boğazını yakan o iğrenç koku niye kaybolmuştu? Kendini kontrol edemiyor gibiydi. Karşısında duran canavar ona saldırsa hiç zrorlanmadan bir kaç saniye içinde işini bitirebilirdi. Dikkatini toplamaya çalıştı. Zihnini zorladı onun düşmanı olması gerekiyordu ama ona düşmanca bakamıyordu bile. Büyülenmiş gibiydi. İçindekileri serbest bıraktı. Birden eli Cassandra'ya doğru uzandı. Bu ani harekete karşı vampir irkildi. Kendini geri attı. Biraz eğildi ve dudakları gerip dişlerini ortaya çıkarttı. Vampirin Boğazından bir hırlama geldi. Oliver'da refleks olarak geriledi. Vücudu titremeye başlamıştı. Karşısındakinin yüzüne bakınca titremeler kesildi. Vücudunu dikleştirdi. Yüzüne gülümsemesini geri getirdi ve elini yavaşça tekrar uzattı.

"Memnun oldum."

Dedi kendinden emin bir sesle. Cassandra'ya doğru uzanan eli bir kaç dakika havada kaldı. Sonra vampir temkinli bir şekilde elini Oliver'a uzattı. Elini sıkmak istediğinden emin değil gibi gözüküyordu. Tabiki öyle olmalıydı çünkü Oliver'da emin değildi. Elini yavaşça ilerletti. Elini tuttu. Oliver'in eli titredi soğuktu. Vampirin göz bebekleri iyice genişledi. Bu küçük tokalaşma 1 saniyeden kısa sürdü. Vampir husursuz görünüyordu. Dudakları tekrar gerildi. Bir şey söylemeye mi çalışıyordu yoksa saldıracak mıydı?

Konu: Geri: Terkedilmiş Karanlık Köşe Cuma Haz. 12, 2009 6:32 pm

Cassandra zihninde ismi duyduktan birkaç saniye sonra adam cevap verdi:

"Oliver"

Biliyorum diye geçirdi içinden Cassandra.Kurt adam-Oliver diye söylendi içinden- ona doğru yaklaşmaya başladı. Cassandra'nın bir yanı olayı tepkisiz hatta belki şaşkınlıkla izlerken vampir yanı çoktan savunmaya geçmişti bile.Vücudu ölümlülerin adrenalinleri gibi kendi zehriyle dolarken kendini köprünün yıpranmış betonuna sabitlemeye çalışırcasına sıktı, gözlerini kapattı. Sakin ol...sakin ol...Seni lanet...... içindeki doymaz yaratık susmak bilmiyordu ama.Adam bir an tereddüt etti ama elini tekrar uzatınca Cassandra bu sefer hazırlıksız yakalandı.Boğazından tekinsiz bir hırlama çıkarken içinden kendi kendine küfrediyordu.Ona zarar verme...Kes şunu... Bunları hangi yanı söylüyordu peki.Vampir yanı olmadığı kesindi.Sonuçta karşısındaki adam -Onun bir adı var Oliver!- bir kurtadamdı.

Adam onun kontrolsüzlüğüyle geriledi ama sinir bozucu bir cesaretle- deli cesareti diye geçirdi içinden- tekrar elini uzattı...

"Memnun oldum"

Cassandra dudağını ısırdı ve titrek bir gülümsemeyle Oliver'ın elini sıktı.Vücudunun her bir zerresi adamın elinden yayılan cehennem sıcağını algılamış, yardım çığlıkları atıyordu.Sıcaklık göğsüne doğru ilerlerken gözbebekleri aniden irileşti.Sıcaklık onu öldürecekse de bu adamın zebanisi olmasını dilerdi...Cassandra söylemek için mantıklı bir soru ararken beyninde dolanan soruyu ağzından kaçırıverdi:

"Neden Oliver?"

Konu: Geri: Terkedilmiş Karanlık Köşe Cuma Haz. 12, 2009 6:58 pm

"Neden Oliver?"

Neden mi? Oliver'ın kafası karışmıştı. Neden? Şaşırma sırası Oliver'daydı. Oliver'ın alnı kırıştı. Bu da ne demekti şimdi. Yanlış bişey yapıp yapmadığını düşündü. Birden kafasına dank etti! Tabi ki seni aptal kurt o senin düşmanın olması gerekiyordu! Acaba bunu mu kastetmişti? Onun kafasını bedeninden ayırmam gerekirken ben onunla tanışmak için uğraşıyorum. Kafası oldukça karışmıştı. Zihninde ki dağılan parçaları bir araya getirmeye çalışıyordu. Ama dikkatini toplayamadı. Vampir karşısında dururken bu imkansız dı. Ona bakmaktan kendini alamıyordu. Vampirin yüzüne iyice huzursuz olduğunu gösteren bi ifade yayıldı. Oliver yüzünün kızardığını hisetti. Yüzüne kan hücum etmişti. Vampiri fazlasıyla rahatsız etmişti. Dakikalardır onu köprünün üstünde hapsetmişti. Vampir Oliver'ın yüzüne baktı. Acı çeker bi hali vardı. Yutkunurken neredeyse acıdan kıvranıyor gibi gözüküyordu. Oliver kendini toplamaya çalışmıştı. Neden? Şimdi aynı soruyu kendine tekrar soruyordu. Neden onu düşmanı olarak göremiyordu? Daha önce hiç hissetmediği şeyleri hissediyordu. Daha çok acemi bir kurt adamdı. Kendine neler olduğunu bilmiyordu. Bu cesaretin kaynağının ne olduğunu bilmiyordu. Kafasını toplamak için son kez zorladı kendini. İçinde kopan fırtınaları bastırdı. Biraz önce vampire karşı hiç bişey olmamış gibi davranmaya çalıştı. İkiside sıradan insanlarmış gibi davranmak için zorladı kendini.

"Bana yardım eder misin?"

Dedi. Bunu söylerken ne yaptığını nereye varmaya çalıştığını düşünmemişti bile.

"Lütfen"

diye ekledi. Gülümsemesini geri getirmişti.

Konu: Geri: Terkedilmiş Karanlık Köşe Cuma Haz. 12, 2009 10:52 pm

Cassandra zorlukla yutkundu ve adam düşünürken yüzünün her bir noktasını ezberlemek istermiş gibi izledi.Bir yandan kendi bişeler düşünmek isterken düşüncelerini Oliver'ın zihninden koparamıyordu. Güneş batmaya başlamış köprüdekiler akşam buraların tekin olmadığı hikayelerine inanarak teker teker uzaklaşmaya başlamıştı.Bir yandan da onların dibinden geçerken hippi görünümlü acayip bir kadınla kesinlikle Asya'lı gibi görünen esmer bir adamın birbirlerine nasıl delicesine baktığını görüp kıkırdıyor, pis pis süzüyor ya da saklamaya gerek duymadan gözlerini kocaman açarak bakıyorlardı.Karanlıkta bile gerektiğinden fazla dikkat çekiyoruz...diye huzursuzca düşündü Cassandra.Yanlış çok yanlış...

Oliver'ın zihninde düşünceler kararsız bir duman gibi gezinip dururken insandan arınmış havayı bir defa daha içine çekti Cassandra.Ahhh...İnsan olsaydım ya boğazım parçalanırdı ya da gözlerim yaşarmaktan kör olurdu...Buna nasıl dayanabilirsin.Senin doğanda var...Seni hatta onu yaratanlar düşman olmanızı beklediler.Normal olanı bu...Hayır, hayır...zihninin çok gerilerine kalmış bir ses cevap verdi...onu öldürebileceğini mi sanıyorsun.Aptal kız...Yapamayacaksın...

Adamın aklından geçen düşünceler kokunun yarattığı mide bulantısını biraz hafifletti.Öfkeyle kısılmış gözleri parlamaya başladı.Uzaktan bakılınca parlayan ateş kırmızısı gözler hayli tekinsiz görünebilirdi.Ama Cassandra bunun kötü birşey olmadığını hissediyordu.Adamın yüzüne aniden kan hücum edince ona doğru hızla yürüdü.Ama aralarında fark etmeden hayli boşluk bırakmıştı.Bu birkaç adım pek birşey fark ettirmedi.Adam konuştuğunda Cassandra'nın yüzüne vuran sıcak nefesi sayılmazsa:

"Bana yardım eder misin?"

"Lütfen"

Adamın düşüncelerini okumak istedi.Ama görünüşe bakılırsa ondan başka hiçbir şey düşünmüyordu.Bu ne kadar komik olsa da Cassandra'nın zihninin karışmasına engel olmadı.Alay etmeyi bu kadar seven bir yaratık böylesi saçma bir olayla niye dalga geçemiyordu.

Cassandra başını nehir tarafına çevirip derin bir nefes aldıktan sonra Oliver'la arasında kalan birkaç metreyi de hızla kat etti. Evet, nefes almayınca daha katlanılır olabiliyordu.Oliver'ın içindeki kurdu harekete geçirmemek için yavaşça hareket ederek bir elini omzuna koyarken diğer eliyle boynundan tutup Oliver'ın kapkara gözlerine baktı.Eğer geçmişini görebilseydi...Belki dönüşümündeki küçük bir nokta...Hata ya da kader? Yine yavaş hareketlerle dudaklarını adamın kulağına iyice yaklaştırıp hiçbir ölümlünün dibinde olsa bile duyamayacağı bir sesle fısıldadı:

"Anlat Oliver...Nesin sen?Seni kim yarattı?"