* Don Juan

Konu: * Don Juan Ptsi Mayıs 18, 2009 10:55 am

Gece tüm soğukluğunu üzerine giymiş , müttefiği olan rüzgarla üstüme üstüme geliyordu. Yaşlı bedenim artık soğuktan bile etkilenir hale geldiğinden üstüme kapkara bir cübbe atı verdim. Bu en azından Dolunay'ın Güneş'ten alıp ta bize yansıttığı ışınları üzerime daha çok çekmeme neden oluyordu. Ağır ve sert adımlarla metrodan indim. * İtalya ... diye fısıldamadan edemedim. Şimdi ki vampir lideri Volturi'nin babasıyla İtalya'nın her karışında döğüşmüştüm. Zihnimi anılardan arındırdıktan sonra her metropolden farklı olan gri taşlarla süslenmiş metropol göze hitap ediyordu. Ağır adımlarım , sert taşları titretirken vampirlerin zevkine hayran kalmamak elde değildi. Gerçekten iyi bir düzenek kurmuşlardı. Acaba o küçük beyinlerinin içinde az da olsa akıl olduğunu anlamışlar mıydı ? * Herneyse diyerek zihnimi bu sefer tamamen arındırıp metropol merdivenlerinden çıktım. Sol iç cebimden sigara çıkarırken cüppemin eteklerinin savrulması hoşuma gitmişti. Her nedense bu bende bu yaşta olmama rağmen bir karizma duygusu yaratıyordu. Yüzüme yerleştirmek istemediğim gülücük zorla yerini alırken sigaramın ucunu alevlendirdim. 2- 3 seferlik sık seansların ardından ciğerlerim bayram etmişti. * Duman altı olmak deyimi tam da onlar içindi.

Sigaramın dumanını ciğerimin en derinlerine çekmeye devam ettiğim sırada Don Juan'ın boş görüntüsüyle karşılaştım. Sokakta hiç kimse yoktu ve burnuma gelen vampir kokusu hayra alamet değildi. Meydanın bir kalkıp bir inen duvar silüetlerine dikkatlice bakarken gözüme bir şey çarptı. Bir insanı boynundan tutmuş başka bir insan. Artık onu kurtarma gibi bir şansım kalmamıştı ama onu yapanı öldürmek harika olurdu. O binanın bir kilise olduğumu gördüğümde sinirim iyice tepeme çıktı. Az daha kurtadam formuma dönüyordum , kendimi sakinleştirdikten sonra cansız bedenin kiliseden aşağıya düşüşünü izledim. Kafamı sağa sola doğru çevirirken yaşlı bedenimin bir gencinkinden daha ateşli olduğunu hissettim ve bir hamlede kilisenin çatısına cisimlendim. Adam beni gördüğünde hem şaşırmıştı hem de korkmuştu. Parmağıyla beni işaret ederken sesinde korkmamaya çalışan bir ton vardı. * Sen de kimsin ? Buz mavisi gözlerim geceyi aydınlatırken ağzımdan ölümcül tonda bir hece fırlayıverdi. * Ecel ! Kılıcım bir anda kilise camında parlayıverdi. Hızlı bir hamleyle vampirin arkasına cisimlendim. Genç ve yakışıklı vampir daha ne olduğunu anlamamıştı. Etrafına korka korka bakarken kılıcım 90 derecelik bir dönüş yaptı ve vampirin kafası yere düştü. Kılıcımı tekrar yerine koyarken vampirin yüzüne son bir kez baktım. İnce kaşlı , boynuna kadar gelen siyah saçlı ve kara gözlü bir gençti. Fakat avlanmak için yanlış zamanı seçmişti.

* Ava giden avlanır dediğimde çoktan aşağıya cisimlenmiştim. Ağır ve sert adımlarım boş sokakta yankılanırken bir iki kere öksürüverdim. Öksürme anımda vampiri öldürmeye gitmeden önce yarısında attığım sigarayı gördüm. Yavaş bir hamleyle onu yerden aldıktan sonra ucunu temizleyip tekrar ağzımla birleştirdim. Ciğerlerim isyan bayrağını çekip boğazımı düğümlerlerken etrafımda silüetler belirmeye başladığını gördüm. Görünüşe göre fazla koku yaymıştım. Eh , ölüme bu kadar yaklaşmışken kaçmak bize yakışmazdı. O yüzden hepsiyle dalga geçerçesine elimi kaldırıp selam verdim. Ancak hiç biri selam vermedi , neredeyse 10 - 17 kişi sıra halinde toplanmış beni kesiyorlardı. Hepsinin gözünde tek bir şey vardı , oda şeytanımsı bir kırmızılık ...

Konu: Geri: * Don Juan Ptsi Mayıs 18, 2009 1:50 pm

Ayın ışığı ve havadaki av kokusu..İçine hızlı bir şekilde soluyordu.İtalya..Bir kurtadamın burada rahatça yaşayamayacağı tek yer..Vampirlerin başkenti ve liderlerinin bulunduğu yer..Yavaşça ufak kilise gibi bir şeyin yakınlarında yürüyordu.Hiç bitmeyen bu savaşı düşünüyordu.Kendisini düşünüyordu.Kurtadamları düşünüyordu.Ne kadar uzun bir zaman olduğunu..Doğduğunda belkide ilk soluk alışında bu savaşa katılmıştı.Annesini ve babasını düşündü.Zalimce vampirlerin onları öldürüşünü izlemişti.Bir şey yapamamıştı.Ama şimdi..işte bu hayatta tam bir vampir avcısı olmuştu.Belkide insan öldürmüştü ama canını kurtarmak amacıyla..
Yavaş ve sakin adımlarla giderken bir avcıdan aldığı silahın soğukluğunu hissede biliyordu.Cübbesinin altında duran büyük kılıcını ve hançerini hissede biliyordu.Birden kurt sezileri harekete geçti.Bir şeyler oluyordu ve yakında bir yerlerde oluyordu.Etrafa hızlı bir şekilde göz gezdirmeye başladı.Sonra..İşte biraz daha ileride boş bir sokaktaki çarpışma bağrışma sesleri yükselmeye başladı.Hemen yakın bir yere cisimlendim.Bir anda şaşkınlıktan kala kaldı.Bir sürü vampir ortada biriyle savaşıyor gibiydi.Ama o tek kişi buna dayanıyordu.O kim olursa olsun yardıma ihtiyacı vardı.Silahı çıkardım ve..Büyük bir ses ve yere yığılan bir cesed ardından kılıcımı çıkardım ve ortalarına cisimlendi.Bir ses daha ve yere yığılan bir cesed daha.Ardından havayı delen bir tınlama ve havaya akan kan topluluğu ve bir baş..Yanındaki yaşlı adam yaşına rağmen çok hızlı ve çok iyi dövüşüyordu.İşte..Şimdi hatırladı Rafael bu yüzü.Eski bir kurtadam.Neredeyse 10 asırdır süren bu savaşta kalan eski savaşçılardan.Onu korumalıydı.Kendi ırkından birini korumalıydı.Bir tın sesi ve yere yığılan bir cesed daha ardından patlayan silah sesi..Hemen bir vampirin arkasına cisimlendi ve hançerini arkasından soktu ve arkasından gelen vampire bile dönmedi ve silahını doğrultu ve bir patlama daha..Vampirin cansız bedeni yere yığıldı.Ardından bir ateş oldu ve Rafael'in karanlıkta görünmeyen o yüzü aydınlandı.O daima gülen ama katil olan yüzü.Gözleri bir anda parladı ve Yaşlı adamın üstüne gelen vampirin hemen önüne cisimlendi ve kılıcı tam karnına sapladı.O yumuşak deriye doğru giren kılıcı kolaylıkla çektiğinde cesed yere yığılmıştı.Ardından diğerlerine döndü.Şimdi sadece 4 kişi kalmıştı ve ona ve yaşlı adama korku dolu gözlerle bakıyorlardı.Rafael'in yüzünde hafif bir tebessüm oldu ve patlama ve ardını takip eden kılıç sesleri..Yaşlı adam ve Rafael iki vampiri öldürmüştü ve ardından diğer ikisinin arkasına cisimlenmişlerdi.Ve kılıçlarıyla onları öldürmüşlerdi.İşte boş sokakta olan bir vampir katliamı..Katliam demek böyle küçük şeyleri çok büyütürdü.Bunun adı katliam olamazdı daha doğrusu olmazdı.Yaşlı adama baktı yorgun ve yaralı bir hali olmasına rağmen hala ayaktaydı.Ona gülümsedi bunu yapmıştı ama o hep yarası yüzünden gülüyor gibi görünüyordu.Kılıcını kınına soktu ve avcı silahını cesedlerin ortasına attı ardından adama baktı ve
"Çok iyisin yaşlı adam.Gereğinden çok iyisin.Ben Albus Rafael Andrémiw..Belki duymuşsundur adımı..Vampir öldüren ezeli kurt.."

Konu: Geri: * Don Juan Ptsi Mayıs 18, 2009 2:40 pm

Buz mavisi gözlerim kırmızı gözlerle kesişirken etrafımda bir daire oluşturmaya başlamışlardı. Yüzümdeki sinsi gülümseme gittikçe artarken her birinin içinde bir zerrede olsa korku olduğuna adım gibi emindim. Burnumun her hücresi vampirlerin o pis kokularıyla doluşurken burnumun en ucundaki noktaya az da olsa dost kokusu , yani kurtadam kokusu geliyordu. Yüzümdeki gülümseme gittikçe artarken üstüme ilk gelen hayatının hatasını yapmıştı. Dolunay'ın parlattığı kılıcım havada bir kalkıp bir inerken vampirin kafası kopmuştu. Aslında kafasına pekte ihtiyacı yok gibiydi. Böyle bir çirkin surat taşımaktansa ölmeyi yeğlerdim. Savaş ortasında aklıma son gelecek düşünceyi aklımdan silerken bir anda cisimlenip o yuvarlaktan kurtuldum. Üstüme gelen 2 vampire karşı Altıpatlar'ı mı çıkardım ve ikisinide yere serdim. Tam bu sırada burnuma gelen kurtadam kokusu daha da keskinleşti ve bir silüetin havada zıplayıp vampirleri halletmeye başladığını gördüm.

5 Dakika Sonra

Derin bir nefes alma vakti gelmiş gibiydi. 14 tane vampiri yere sermiştik sonuçta. Evet te beraber serdiğim kişide kimdi ? Sol kaşımın kalkmasıyla adamın bana cevap vermesi bir oldu. * Çok iyisin yaşlı adam , gereğinde çok iyisin. Ben Albus Rafael Andrémiw. Belki duymuşsundur adımı. Vampir öldüren ezeli kurt. İçimden bu nasıl bir lakaptır demeden edemedim. Bu gençlerin iyice azıttığı düşüncesi adamın yüzündeki 1 ton boyadan iyice belli oluyordu. Ona aldırmayarak yaşlı kafamı 1 - 2 kere kütlettikten sonra silahlarımı kontrol ettim. Cüppemin içini açtığımda 6 tane altıpatların hepsi oradaydı. Buz mavisi tutacaklı , bembeyaz kılıcım da oradaydı. Hiç bir mimik vermeden cüppemi kapattıktan sonra gence döndüm. Onun yüzündeki boyaları görünce ona bakma işlemini bir sigara yakmadan yapamayacağımı anladım.

Sol iç cebimden bir sigara çıkarttıktan sonra onu ağzıma dayadım. Cebimden çıkardığım kırmızı çakmakla ucunu alevlendirdikten sonra ciğerlerim eski dostu görmenin sevinciyle öksürmeye başladılar. Sigaramla 2 - 3 saniyelik sık seansların ardından gence dönebileceğimi fark edip ağır ağır konuştum. Sesimdeki peslik 1000 yılın göstergesi gibiydi. * Öncelikle teşekkür ederim evlat. Her ne kadar yardım ihtiyacım olmasada ... Ayrıca ismini de yeni duyuyorum. Benim ismim ise Nouhmente Brequnland. Tanıştığıma memnun oldum. Sigaramdan bir iki fırt daha aldıktan sonra boş bir bank aradım. Kilisenin altında bir tane görünce telekinezi yeteneğimi kullanıp onu buraya getirdim. Kendimi ağır ağır onun üstüne bırakırken çocuğun yüzüne dikkatle baktım. Bütün yüzünü beyaza boyamıştı , sonra da üstüne saçma sapan renkler katıp milleti korkutmayı amaçlıyordu. Ancak bunu yapamayacağını adım gibi bildiğimden emin olduğum için onu uyarmadan edemedim.

* Genç , kusura bakma ama yüzündekilerle bir vampiri korkutmayı amaçlıyorsan pekte ümitlenme daha çok bir palyançoya benziyorsun. Amacım kesinlikle eleştirmek değildi. Ne de olsa o bir kurttu ve kardeş sayılırdık. Azılı savaşta yanımızdaki her kurta ihtiyacımız olacaktı. Sigaramın yarısına geldiğini fark ettiğimde biten külünü yere atıp canlı zehiri içime çekmeye devam ettim. Neredeyse 900 yıldır bu zıkkımı içmeme rağmen ne zevk aldığım konusunda en küçük bir fikrim yoktu. Daha doğrusu düşünmek için zamanım olmamıştı. Derin düşüncelerle Don Juan meydanını kesiyordum. Geceden sadece renkli camı fark edilen bir kilisenin etrafındaki daire şeklindeki binalar. Aralarından insanların geçmesi için boşluklar ve binaların hemen yanında da metropol merdivenleri. Bu İtalyan vampirler de bir problem olduğunu şimdi anlamam 957 seneye bir katkı daha olmuştu. Onu da aklımın artık kalmamış boşluğuna yazdıktan sonra eski günlerin akıbetine daldım.

Konu: Geri: * Don Juan Salı Mayıs 19, 2009 3:01 am

Öncelikle teşekkür ederim evlat. Her ne kadar yardım ihtiyacım olmasada ... Ayrıca ismini de yeni duyuyorum. Benim ismim ise Nouhmente Brequnland. Tanıştığıma memnun oldum

Rafael'in yüzünde ufak bir tebessüm oluştu.Onu fazla tanımıyordu sadece ününü duymuştu.Ne kadar bilge olduğunu duymuştu.Ne kadar sakin..Yaşlı adamın hala sigara içiyor olması o kadar da tuhaf değildi.Arkasını döndüğünde yerde yatan o iğrenç suratları ve onları kanlarıyla kan göletine döndüğünü gördü.Yine bir çok vampir öldürmüştü.Ama burada İtalyada bu kadarcık vampirim öldürmesi çok önemsiz olurdu.Aynı bir iğne topluluğundan sadece bir iğnenin yere düşmesi gibi..Bunları düşünürken yaşlı adam bir kez daha konuşmaya başlamıştı.

Genç , kusura bakma ama yüzündekilerle bir vampiri korkutmayı amaçlıyorsan pekte ümitlenme daha çok bir palyançoya benziyorsun.

İşte şimdi afallamıştı.Daha yüzündeki boyalarının sebebini bilmezken böyle bir şey söylemesi..Normal diye düşündü Rafael..Çünkü her kurtadam veya bir insan bunu söylerdi.Bunu bu bilgeye açıklamaktan aslaçekinmemeliydi.Yüzünde bir tebessüm oluştu.Ardından yaşlı adama baktı.

"Bu yaralar-"yanaklarındaki kırmızı boyalı yerleri gösterdi."bir vampir topluluğu ile yaptığım bir savaşta oldu.Boyanın bittiği yere kadar kesildi.Ve bu boyanın altında çeşit çeşit yaralar var.Neyse işte bu yüzden boyanmışlar..bu yüzden saklanmışlar.."

dedi.Sanki bir şey boğazını düğümledi.Konuşamadı bir türlü..Yada bir şey onu engelledi.Geçmişi..Savaş ve avla dolu geçmişi..Ama bu hayattan hiç korkmuyordu.Bu hayat onunla nasıl oynamak istiyorsa oda öyle oynuyordu.Acımasız ve bir katil gibi..Bunca senede ne kadar çok şey yapmıştı.Ya da ne kadar çok şey öldürmüştü.Gözleri caddeyi izleyen yaşlı adama takıldı.Belki bu yaşlı adamdan çok şey öğrene bilirdi.Şimdi sessiz kalması gerektiğini düşündü ve öyle yaptı sessizce kaldı.

Konu: Geri: * Don Juan Salı Mayıs 19, 2009 12:15 pm

Neredeyse 1000 yıllık dostumu ciğerimin en derinlerine çekmeye devam ederken bir ara buz mavisi gözlerim gencin o boyalı suratına daldı. Yüzündeki kırmızı boyalı kısımlar ustaca yapılmış bir makyöjün eseri gibi duruyordu ancak bir şey vardı. Usta bir makyöjse niye sağa sola taşırmıştı ki ? Bir an yüreğimde bir sızı hissettim. Galiba yanlış bir şey söylemiştim. Kendime kızarak sigaramın dumanını ciğerlerimin en derinine çekmeye devam ettim. Tam bu sırada gencin cevabı geliverdi. * Bu yaralar. Eliyle işaret ettiği kırmızılıklara baktım. İçimden * Yara mı ? dedim. Onların bir makyaj olduğunu zannetmiştim oysa. Boğazım düğümlendi , bir an öleceğimi zannetim ancak beni bundan gencin sesi kurtardı. * Bir vampir topluluğuyla yaptığım savaşta oldu. Boyanın bittiği yere kadar kesildi. Bu boyanın altında çeşit çeşit yaralar var. Neyse bu yüzden boyanmışlar , bu yüzden saklanmışlar ...

Bu sefer ciğerlerimden yükselen bir acı tüm bedenimi sardı. Bana bilge diye hitap ediyorlardı ancak az önce yaptığım aptallıktan da öte birşeydi. Gencin üzülmüş silüetine mahsun gözlerle bakarken yüreğim dağlandı ve kılıcımı çıkarıp ciğerimi yarmak istedim ama buna gencin - o lafları söylememe rağmen - beni kurtaracağına adım gibi emin olduğumdan durdum. Oturduğum yerden kendimi sakinleştirmeye çalışırken izmaritinde kalmış sigarayı alıp ciğerlerimin en derinlerine çektim. Ciğerlerim bu sefer * Gık larını bile çıkarmadan turuncu zehiri içlerine çekiyorlardı. Turuncu kısım alevlenip kömür olmuş ciğerlerimi yerle bir ederken dilim bir bilge misali konuşmaya başladı.

* Yaşam ve ölüm arasında ince bir çizgi vardır evlat. Genç bu saçma cümlemi duyunca bir kaşını kaldırarak bana döndü. Onun dönüşüne aldırmadan sigaramdan bir fırt daha çektikten sonra onu boşluğa fırlatıverdim ve sözüme devam ettim. * İyilik ve kötülük ... Hepsi çok yakın. Bende içimde kötülüğü barındırıyorum sende. Ancak önemli olan seçimlerimiz. Şimdi. Bilgelik ve aptallık. Yaşam ve ölüm. Bana bilge diye hitap edebilirler ancak şunu asla unutma. Kusursuz olan tek şey , Tanrı'dır ! Aslına bakılırsa lafı az da olsa ağzımda gevelemiştim. Ancak onun benim ne demek istediğimi anlayacağından adım gibi emin olduğumdan gence zoraki bir gülümseme attım. Çocuğa dikkatli bakınca birine benzetiyordum ama kime ? Ya da içimdeki suçluluk duygusu beni bir şeye zorluyordu ? Hızlıca ayağa kalktım. 1000 yıllık bir kafa böyle düşünmeye daha fazla dayanamadan fıttırıverirdi. Volta atarken çocuğun ne diyeceği meraklı gözlerle beklemeye başladım.

Konu: Geri: * Don Juan Cuma Mayıs 29, 2009 7:32 pm

Yaşam ve ölüm arasında ince bir çizgi vardır evlat.

'Ah ne kadarda doğru söylüyor' diye iç geçirdi Rafael.Kendi konumu bir ipak ipliğinden dahada inceydi.Bir hata ve ya bir yanlışla o ip kopacaktı ve Rafael artık yaşamayacaktı.İşte o zaman birileri yada bir kirlilik topluluğu onun cesedi ile dalga geçecek hareketler yapa bilirdi.
Ama buna asla izin vermiyecekti.Bu savaşta son vampiri öldürünceye kadar savaşacaktı.Yaşlı adama baktı diğer cümlelerini beklercesine..Ardından yaşlı adam konuşmaya başladı.

İyilik ve kötülük ... Hepsi çok yakın. Bende içimde kötülüğü barındırıyorum sende. Ancak önemli olan seçimlerimiz. Şimdi. Bilgelik ve aptallık. Yaşam ve ölüm. Bana bilge diye hitap edebilirler ancak şunu asla unutma. Kusursuz olan tek şey , Tanrı'dır !

Doğruydu.Yine yanılmıyor diye düşündü Rafael.Yaşlı adama baktı ve bir anda o savaşa vampir topluluğu ile yaşadığı o savaşa gitti.Sanki bu görüntüyü yaşlı adamın görmesini çok ister gibi..

"Hava soğuk ve her zaman ki gibi zifiri karanlıktı..Ormanın içinden bir karanlık siluet belirerek geliyordu.İşte bu Rafael'di.Yüzünün makyajsız hali ve yarasız haliyle önünde duruyordu.Bir anda üsteki ağaçtan karanlık siluetler onun önüne atlamaya başladılar.
Rafael ne olduğunu anlamadan onlara bakmaya başladı.Bir anda onların bir vampir olduğunu anladı.Daha doğrusu 40 tane vampir..Onu yuvarlak içine almış gibiydiler.İşte Rafael orada kapana kısılmıştı.Yada öyle görünüyordu.Bir anda eli cübbesinin altına gitti ve bir silah çıktı.Ardından patlayan mermi ve boğuşma sesleri..
Yardım gelebilirdi ama vampir yardımı bu yüzden tek çare buradan hızlı bir şekilde ayrılmak olduğunu düşünüyordu.Çünkü hayatta kalması gerekiyordu.Bir anda yere dört cesed birden yere yığılmaya başladı.Bir anda karşından gelen koca ve iri yapılıkaranlık siluete bakıyordu.Silahını doğrulttu ve son mermiyi tam kafasının olduğu yere sıktı ama siluet hala geliyordu.
Hemen cübbesindeki kılıcını çıkardı ve havayı yaran bir tınlama ile karanlık siluetin tahminen boğazına soktu.Büyük bir acı çığlığı oldu ve ardından kılıcından kaldırdırıldığını hissetti ve tam kaçmak üzereyken çoktan karşı ağaca fırlatılmıştı.Ağaca büyük bir hızla çarptı ve yere yığıldı.Gözlerini açmaya çalışırken yüzüne geln bir darbe onları
tamamen kapattı.Cisimlene bilirdi ama daha pek beceremediğinden bu yeteneğini kullanamıyordu.Ardından tam yanağı üzerinde hissetiği acı onu çileden çıkardı.Yada bir şeyi tetikledi.Birden o acıyla delirmiş gibiydi.Göz bebekleri küçülmüdkçe küçülmüştü neredeyse yok gibi görünüyordu.Ardından acı bir çığlık ve etrafa saçılan kan..
Koca vampirin kafası uçurmuştu.Karşısındaki vampirler üzerine doğru atıldıklarında ortadan kayboldu ve bir vampirin arkasında belirdi.Belirir belirmez kılıcı arkasından soktu ve ikinci çığlıkla ormanda yankılandı...."

Bu anıları hatırlamak ona gerçektende ağır gelmişti.O gece ormanda ardı ardı kesilmeyen çığlıklar..Ve sabahın ilk ışıklarında yerde kan gölünün içinde olduğunu görmesi..İşte bunlar tamamen unutulacak bir av anısı olabilirdi.Ama hayır asla öyle olmadı.Bir av değildi bir katliamdı.Acı bir katliam..Gördükleri ile sanki afallar gibi oldu ama kendine geldi.Yaşlı adama bakmaya başladı.Acıklı bir şekilde olduğunu sanmıyordu.Çünkü o bir savaşçıydı.