' Tanrım, masmavi bir gün ! ' diye mırıldandı Denise camdan dışarı bakarken. Gökyüzünde çeşitli şekillere girmiş bembeyaz bulutlar vardı ve sanki gökyüzünün maviliğiyle dans ediyordu. Bu da, gülümsemek ve eğlenmek için bundan daha doğru bir gün olamayacağını gösteriyordu. Denise, kıştan nefret ederdi, bu yüzden de tüm kış evinde oturmuş, pencereden bakmak bile istememişti. Ama bugün, gökyüzü ilkbaharın geldiğini müjdeliyordu. Denise, camdan uzaklaştı ve dolabına yöneldi. Tahtadan dolabı, zayıf bir gıcırtıyla açtı, birkaç kıyafeti dolabın içinden alıp yatağına fırlattı ve hızla bu kıyafetleri üzerine geçirdi. Dalgalı saçlarını gözünün önünden çekti ve tekrar kendisine şöyle bir baktı. Gece çok geç
yatmıştı ve bu yüzden gözlerinin altında mor halkalar oluşmuştu. Bu
aslında Denise'in sinirini hemen alt üst edebilecek bir nedendi, fakat
Denise baharın gelişine kendisini öyle bir kaptırmıştı ki, bunu bile
umursamadı. Çantasını omzuna aldı ve evden ayrıldı.
Adımlarına dikkat etmiyordu, bu yüzden de nereye gittiğini bilmiyordu. Önüne çıkan birkaç beyaz boyanmış tabelayı takip etti ve kardan eser kalmamış olan parka vardı. Adımlarının kendisine ihanet edip onu parka getireceğini tahmin bile etmemişti. Denise, Rose'la kavgalarını unutmak için bütün kışını harcamıştı fakat birbirlerini mahvettikleri o park, kavgayı tekrar hatırlamasına sebep olmuştu. Birbirlerine haykırışları, Denise'in kulağında çınlıyordu. Köşedeki çam ağacı, kardan etkilenmemişti ve kavga ettikleri günkü gibi duruyordu. Sanki kavgayı hatırlıyormuş ve bundan dolayı üzgünmüş gibi gözüküyordu çam. Gövdesi üzerindeki kırıklar artmıştı, büyük bir hüznü taşıyor ve paylaşıyor gibiydi. Denise, kare şeklindeki taşlara basarak çam ağacının yanına gitti ve çantasını henüz yeni yeni yeşermekte olan toprağa fırlattı. Pantolonunun kirlenecek olmasına aldırmadan birkaç yabani otla bütünleşmiş olan toprağa oturdu. Kendisi de neden olduğunu bilmiyordu ama oradan ayrılmak istemiyordu. O anı tekrar yaşayıp, tekrar acı çekmek istiyordu. Rose'un suçlu olduğu gibi kendisi de suçluydu ve ikisi de birbirlerine ağızlarına geleni söylemişlerdi. ' Ne aptallık ama!' diye bağırdı Denise. Parktakilerin bakışları onun üzerine çevrilmişti fakat buna aldıracak hali yoktu. İsterse, gidip özür dileyebilirdi. Fakat bu yaşamının başlangıcından beri incinmesine izin vermediği gururunu ayaklar altına almak olurdu. Derin bir nefes aldı ve ardından soluk alıp verişi hızlandı. Elinin altındaki birkaç yabani otu sıkıca kavradı ve koparıp fırlattı. Gökyüzündeki bulutlar şimdi sabah olduğu gibi kusursuz şekillerde değildi. Düzensiz ve şekilsizdi. Belki de Denise'in hayatı bundan sonra, bulutların o anki şekli gibi olacaktı. Bunu kimse bilemezdi fakat düzeltmek de Denise ve Rose'un elindeydi. Koyulaşmaya başlayan gökyüzü yağmuru haber verdi ve Denise hışımlakalkıp çantasını aldı.Büyük ve hızlı adımlarla eve doğru ilerledi.
Not: Uzun süredir Rp yapmadığım için elimde bu Rp kalmış. İsterseniz yenisini yazıp gönderebilirim.
