I. Kurgu : *Bu Savaş Bitmeyecek ! *

Dışlanmak ! Ah ne kadar da kötü bir duyguydu bu. Sırf vücudunun üst tarafından biraz fazla tüy ve uzun dişler olduğu için bu kadar dışlanmak bana acı veriyordu. Benim suçum neydi ki ? Keşke bende ölseydim o baskında , keşke ! Bu sırada yer altından sesler gelmeye başladı. Ürktüm , korktum. Ne yapacağımı bilemedim. Zaten yerin altındaydı , nasıl onu bulabilirlerdi ki ? Niçin arıyorlardı ki ? Tam kaçmaya hazırlanırken ayağı suya girdi. Zıplamaya çalıştı ama başaramadı. Bu sırada 4 adam etrafını çevirmişti bile. Hızlıca ceplerinden çıkardıkları borumsu şeylerin içine bir zehir yerleştirdiler. Savunmaya çalıştım ancak hızlı davranıp beni sersemlettiler. Son gördüğüm şey bir adamın sevinçle birine koşarken * Sonunda o yaratıklar hakkında bilgi alabileceğiz demesiydi.

*

Kendime geldiğimde 15 – 20 m2’lik bir odada uyandım. Her taraf bembeyazdı. Yatağımın demirlerini bile beyaza boyamışlardı. Her nedense beyaza bakmak insana umut veriyordu. Yalnız bir problem vardı , her tarafım bağlıydı ve hareket edemiyordum. Tam oturuş pozisyonunda duvara dayandırılmıştım. Gizli bir cam olacak ki hızlıca kapı açıldı. İçeriye bir yerden tanıdığı bir silüet girdi. Adam , gayet kibar ve nazik görünüşlü , orta boylu ve tıknaz biriydi. Yüzünde tam bir resmiyet havası vardı. Sert bakışlı gözlerini bana dikmişti ne
diyeceğimi bilemiyordum ve lafa girdi.

*Ben Jasper Rufus McLagger , Bakan’ım. Şimdi. Dünya’nın en yaşlı yaratığı sensin. Büyük baskına tanıklık ettin mi ?

Adamın maksadını anlamıştım. Söylemesem ayrı dert , söylesem de pek bir şey değişmezdi aslında. Zaten Dünya’da yerim yoktu. Bende ağır ağır cevapladım adamın sorusunu.

* Evet ettim. Ancak bir fark var. Ben asla kurtadamlar arasında varlık gösteremedim çünkü dönüşümüm sırasında bir saldırı yüzünden yarım kaldım.

Rufus kaşını kaldırdıktan sonra beni daha dikkatli dinlemeye başladı. Bu sorusuna tam yanıt olmadığından biraz tedirgin bir biçimde bana baktı.

* Bu sorumun tam cevabı değil.

Bende kaşımı kaldırdım ve bu durumda olmama rağmen ona sert bir bakış attım. Kafamı olduğum yerde bir iki kere kütlettim. Bu her nedense az da olsa sakinleşmeme yol açıyordu. Gözlerimi Rufus’un kara gözlerine diktim. Bir uyarı yapmam gerekiyordu.


*Sizi uyarıyorum bay McLagger. Duyacaklarınız sizi tedirgin edebilir.

Bunu söylemem gerekiyordu çünkü birazdan anlatacaklarımdan dolayı
bir şok geçirebilirdi. Şimdiki durumla o zaman ki durum arasında dağlar kadar
fark vardı.

* Devam edin , lütfen !

o lütfeni koymasaydı bir insan küfür ettiğini falan zannederdi. Neredeyse kükremişti. Ben hiç aldırmadan kafamı duvara yaslayıp anlatmaya başladım.

*Yıllar yıllar önceydi. Vampirler ve Kurtadamların bir ittifakları vardı.

Adamın yüzündeki şok etkisi neredeyse bir dakika boyunca sürdü. Kendine zorlukla geldi. Gözlerinde çocukca bir ifade vardı. Gözleri “ Anlat “ dercesine bakıyordu.

*Avcılar ı tek tek avlıyorlardı. Hiç acımadan. Herkes Tanrı’ya yalvarıyordu bu lanet akımın sona ermesi için. Bir gün öylede oldu. Bir lider geldi adını duymuşsundur. Van Brenqbonq Héllsing !

bir aslan kesilivermiştim. Onun adını söylerken kükremiştim resmen. Rufus onun ismini bildiğinden ve neler yaptığını çok iyi bildiğinden kafasını düşünceli düşünceli salladı. Bende devam ettim.

*Dünya’ca ünlü bir avcıydı ve onu Dünya Avcı Lideri yaptılar. Ne doğru seçim ama. Tek tek tüketti vampirleri ve kurtadamları. Sayıları gittikçe azaldı. Azaldı da , azaldı. Vampirler ve Kurtadamların toplantı yapması gerekiyordu. Vampir lideri ,Nuhanqamon Volturi ve Kurtadam lideri , Craqion McLagger , Bréttyburby ormanını seçti. Ben toplantının yapılacağını Héllsing birini avlarken ağzından kaçıran bir kurtadam sayesinde duydum. Biz kurtadamların duyma ve uzağı görme yetileri oldukça fazla.

Rufus kafasını * Evet anlamında sallarken gülümsüyordu. Ben yüzüme neden gülümsediğini anlamadığım bir ifade yerleştirince açıklamak zorunda kaldı.

* Bende bir zamanlar öyleydim.

Dedi. Aslında yalan attığını ikimizde biliyorduk. Bir kurtadam ısırıldıktan sonra dönüşü olmayan bir yola girer. O sadece içindekisini tutuyordu. Bu konuşmaya devam etmem gerekircesine bir işaret yaptı. Bende devam ettim.

*Bréttybury’e geldiğimde etrafı kestim. Toplantı ağaçların yuvarlak bir biçimde kesildiği geniş denilebilecek kadar büyük bir alanda yapılıyordu. McLagger ve Volturi birbirine bağırırken birden Héllsing geldi. Oklarıyla indirdi çoğunu. Yanındaki avcıların yürekleri cesaretle dolup taşmış gibiydi. Gözlerime inanmıyordum. Hepsini teker teker indirdi , Héllsing ve adamları. Ta ki , McLagger ve Volturi hayatta kalıncaya dek. İkiside zorlukla kaçabildi. Nereye kaçıcaklarını az çok tahmin ettim . Ellerinde kalan tek savunma kalesi olan Volturi’lerin kalesine. Héllsing ve adamları onları kaleye kadar takip ettiler bende onları tabii ki.

Bir an nefes aldım. Biraz soluklandım. 1000 yaşını geçmiş biri için fazla konuşmuştum. Rufus bunu anladığından biraz bekledi. Bir süre sonra o da dayanamayıp konuştu.

*Hadi ihtiyar devam et.

Kafamı evet anlamında salladım ve derin bir nefes alıp konuşmama devam ettim.

*Kalenin camını gören bir ağacın tepesine çıktım ve kurtadamlık yetilerimi kullanarak içeride olan bitenleri izledim. McLagger insan formunda olmasına rağmen kükreyip Volturiye bağırıyordu. Volturi de ona bağırıp hakaret edince-

Tam devam edecekken Rufus sözümün içine atladı. Ne dediler ?Kurtadamlık yetilerim beynime vurdu ve sinirle kükredim. Aradan neredeyse 1000 yıl geçmişti. Bu kadar detaylı hatırlamama dua edecekken bu nankörlük canımı sıkmıştı. Rufus mahçup gözlerle bakarken devam ettim.

*Nerede kalmıştım ? Evet ! Volturi de hakaret edince Mclagger bir sandalyeyi ona attı. Oda geri attı , McLagger ondan da kurtuldu , tam silahını çekecekken Héllsing ve adamları kalenin temelini çökertmeyi başarmışlardı. Hiç tehlikeye girmeden. Héllsing’in adamları onu kutlarken o asil bir komutan gibi kalenin çöküşünü izliyordu. Ancak kaleden kaçan iki nokta onun gözüne batmamıştı ! Bir
tek ben görmüştüm evlat , bir tek ben. McLagger ayrı camdan kanatlanmıştı , Volturi ise ayrı camdan. O zaman söyledikleri sözler hala aklımda. Volturi aynen şöyle dedi. “ Kendin istedin ırkının keskin dişlerimde yok olmasını ! “ McLagger ise daha da sert bir cevap verdi. “ Senden korkmak Kurtadam’lığa hakarettir ! Tanrı huzurunda yemin olsun ki o dişlerini kıracak benim soyumdan olanlar ! “

Derin bir nefes almıştım. Rufus hikayemin bittiğini sanarak kapıya yönelince tekrar kükredim. Rufus bu sefer sert ve meraklı bir bakışla tekrar geriye dönüp beni dinlemeye devam etti.

*O olaydan 500 yıl sonraydı. Héllsing , Volturi ve McLagger hala hayattaydı. Ben ıssız bir sokakta Héllsing’i takip ederken Héllsing Volturi ve McLagger’ı kapışırken gördü. Gözlerine inanamadı. Onca yıl onların öldüğünü mü sanmıştı ? Sinirle kendine bir yumruk attı ve dudağı kanamaya başladı. Geceyi aydınlatacak kadar beyaz kılıcını çekip 2 ‘ sinin üstüne atladı ve 3 ‘ üde oracıkta öldü. Ertesi sabah bu olayı görenler bu sefer kesinlikle ırkları yok olduğunu zannettiler ancak yanıldılar. Héllsing geride Rupért James’i. Volturi geride Xue’yi. McLagger ise geride Lucian Aberforth’u bırakmıştı.

Tekrar derin bir nefes aldım. Rufus anlatacak bir şeyim olmadığını anlayınca elimi sıktı ve teşekkür edip çıktı.Bende eski günlerin akıbetine daldım. Tam bu sırada uykuya dalmıştım ki rüyamda 3 eski dost belirdi . Volturi , Héllsing ve McLagger ! 3’üde bir ağızdan bağırıyordu.

* Bu Savaş Bitmeyecek !