Güneş ışınları ağaçların arasından sızarak yüzüme vururken uyanmamak elimde değildi. Gözlerimi ovuşturarak olduğum yerden kalkarken burnuma gelen kötü koku bana dün geceyi hatırlattı. Gözlerimi tamamen açabildiğimde yanımdaki kül yığınına baktım. Bir şey bu durumda bile bu kadar mı kötü kokabilirdi. Küllere bir tekme savurdum ağaçların arasından gelen cılız esintiyle birlikte havalandı. Artık koku iyice yayılmıştı. Kıyafetleri çıkardığım yeri hatırlamaya çalıştım. Bir an önce insana benzeyip guruldayan mideme cevap vermeliydim. Ağaçların arasında yavaş yavaş yürüdüm sonra koşmaya başladım. Kaslarım gerilmeye ve titremeye başladı biraz daha iki ayakla koştuktan sonra dört ayak üzerinde uçmaya başladım. Hafif esintinin getirdiği tanıdık bir koku duydum. Kokuya doğru koşmaya başladım, kaynağını bulduğumda lanet okudum. Yerde parçalanmış bir ayakkabı duruyordu. Dönüşürken birini çıkarmayı unutmuştum. İnsana geri dönüp, sağlam kalan diğer kıyafetlerimi giydim bir an önce gidip bir şeyler yemeliydim. Cebimi yokladım, cüzdan yerindeydi. Yola çıkıp en yakın şehre doğru yürümeye başladım...
İnsan olarak fazla yürümeme gerek kalmadı. İğrenç bir koku yine her yeri kapladı. "Lanet olsun, biraz bekleyemez misiniz?" diye söylendim. Tekrar ormanın içine daldım. Biraz yürüdüm. Bu sefer kayıp vermemek için kıyafetlerimi düzgünce çıkardım. Sinirlerim giderek gerildi. Yavaşça koşmaya başladım. Vücudum yanıyordu. Kaslarım gerildi. Titremeye başladım. Kalbim göğüs kafesimde büyüyor gibiydi. Daha da hızlandım kendimi serbest bıraktım. Kurt formuna geçtikten sonra yüksek sesle uludum. Ses fazla yankılanmadı. Ama o pislik beni duymuş olmalıydı. Onunla uğraşmak istemiyordum. Kokuya doğru koştum. Onu gördüğümde olduğu yerde ayaktaydı. Yüzünü bana döndü. Ağzının kenarı kızıl renkti. Etraf kan kokuyordu. Lanet okudum- Yine bir insana zarar vermiş- Hırladım. İnce sesiyle "Bayanlara saygılı ol. Ayrıca geç kaldın köpecik" dedi. Daha şiddetli hırladım. Karşımda rahatça gülebiliyordu. Üstüne doğru atladım. Ama çok hızlıydı. Kızıl saçları rüzgarla birlikte dalgalanmıştı. Hala yüzünde neşeli bir ifade vardı. Onun hamle yapmasını bekledim. Ama hareket etmiyordu. Tek yaptığı bana bakıp gülmekti. Hak ettiğini almasının vakti gelmişti. Hızla ağaçların arasında koşmaya başladım. Ağaçların arasında zig-zag çiziyordum. Ona doğru yaklaşırken, en yakındaki ağaca omzumla sert bir darbe indirdim. Vurduğum yerden bir çıtırtı geldi ama ağacın yıkılırken çıkardığı ses bunu bastırdı. Ağaç vampirin üzerine doğru devrilirken dikkati birazda olsa dağıldı ve o anda üstüne atladım tek hamlede kafası bedeninden ayrılmıştı. Vücudunu parçalara ayırdıktan sonra ateşe verdim. Kötü kokulu duman yine her yeri sardı. Ateşin sönmesini bekledim. Tamamen kül olunca oradan hemen uzaklaştım. Hava kararmaya başlamıştı. Elbiselerimi giyip yine yola çıktım. Güneşin batışına doğru yürümeye başladım. Acaba bu kan emiciler bir an olsun susuzluklarına hakim olabilecekler miydi? Ya da ben bir gün bu yaratıklarla başa çıkabilen başka birileriyle karşılaşabilecek miydim?
