+ Gizli Bölme

Jasper kalabalık sokak üzerinde dikkatleri üzerine çekmemeye çalışarak ilerliyordu. Her adım atışında biraz duraklamak zorunda kalıyor, derin bir nefes aldıktan sonra insan denizinin ortasında bir adım daha atıyordu. Gelişmiş duyuları yüzünden burnuna gelen ter ve pislik kokusu ve bazen de parfüm kokuları gözlerinin yaşarmasına sebep oluyordu. Adımlarını sıklaştırıp insan denizinin içinde zorlukla ilerlerken aklında sadece Lock Kütüphanesi vardı. Oraya gidip biraz araştırma yapmak istiyordu. Aklındaki soru işaretlerinin yerine çözümler getirmek istiyor, yavaş yavaş kafasında şekillenen güzel planını geliştirmek istiyordu. Belki yaşlı Sborgian'dan bile bir kaç taktik alması mümkündü. Bu umutlar ve duygular içersinde kütüphaneye doğru yaklaşıyordu.

Kalabalıktan kurtulmak için kendini kütüphaneye giden ara sokağa fırlatırken derin bir nefes koyverdi. Kalabalıktan kimse onunla ilgilenmiyor gibiydi. Yavaş yavaş doğruldu ve üzerini temizledi. Tekrar arkasına baktı. Şüphelenecek bir durum yok gibiydi. Tatminkâr bir ifadeyle gülümsedi ve hızlı bir biçimde kütüphanenin yolunu tuttu. Ara sokak üzerinde ilerlerken etrafına bakmıyordu bile. Zaten ezberlediği için pek umursamıyordu. Paltosuna çarpan rüzgâr paltosunun havalanmasına neden oluyordu. Jasper hiç istifini bozmadan ilerlemeye devam ederken sokak boyunca yankılanan ve Jasper'ın yüzünden kısa bir şaşkınlık dalgası geçmesine sebep olan iki el ateş etme sesi duyuldu. Jasper hemen ellerini palalarının üzerine koymuştu. Aynı hızla ama daha tedbirli bir biçimde ilerlerken karanlık bir köşede siluet şeklinde birini gördü. Kasılırken onun kim olduğunu anlamaya çalışıyordu. Biraz daha yaklaştığında kim olduğunu anlamıştı.

'' Hey Hector! Seni burada görmek ne hoş. Buraya gelme sebebin ne? ''

Jasper alaycı bir şekilde güldü. Hector'un hırıltılı nefesini yüzünde hissediyordu sanki. Daha Hector'un cevap vermesine fırsat vermeden hızlı bir biçimde umursamazsa kütüphanenin kapısına yaklaştı. Hector'un dişlerini gıcırdattığını duyabiliyordu. Yavaş yavaş kapıya yaklaşırken abisi Lucian'ın burada olduğunu farketti. Heyecanlanmıştı. Ne de olsa onunla bir süredir görüşmüyorlardı ve onu özlemişti ister istemez. Ne kadar sert olması ve konumunu koruması gerekse de onu özlüyordu. O, abisiydi.

Kapıyı tıklamadan içeri girdi hızlıca. İçeri girer girmez en sondaki kitap rafının köşesinde dalgalanan bir paltonun ucunu gördü. Hızlı bir biçimde oraya ilerlerken bir tıkırtı sesi yükseldi. Gülümsedi ve arkasına bir kere daha baktıktan sonra son raftan sağa dönüp küçük kapıyla karşı karşıya geldi. İçinden gizli kelimeyi üst üste tekrarlarken kapı küçük bir tıkırtıyla açıldı. Jasper içeri girdi ve Sborgian ile Lucian'ın bir masa karşılıklı bir biçimde sessizce oturduklarını gördü. Daha içeri girer girmez sessizliği bozduğunun farkına varmadan kapıyı kapattı ve çevikçe abisine yaklaştı. Gözleri parlıyordu.

'' Abi, seni özledim. ''

Yaşlılık ve yaşanmamışlık ... Bu iki sözcük gerçekten benim hayatımı oluşturan kelimelerdi . Sonumun geldiğini hissetmiş olmam yaşamımı hiç bir zaman değiştirmedi . Çünkü ; ben zaten gençliğimde de yaşlı ve yaşamıyor olan biriydim . Isırıldığımda herşeyin değişeceğini ve yeni , güçlü bir karaktere sahip olacağımın hayaliyle yaşarken beni ısıran ahmak ! Evrimimi tamamlayamamış ve yarı kanımın içine girememişti . Bunun tek sorunu aslında tam kurtadama dönüşememem ve hiçbir kimseyi kurtadam yapamayışım oluyordu . Geri kalan tüm özelliklerim birazdan karşıma gelecek olan iki genç delikanlı ile aynı olacaktı . Lucian beni gerçekten çok mutlu eden bir türdaşımdı . Jasper'ı da sevsem de beyaz ışık gözlerimi iki gün toparlayamama neden olduğundan dolayı biraz kin tutmuştum ona ... Yukardan sesler gelmeye başladı . Anlaşılan misafirlerim gelmişti , üst kapı aralandıktan sonra içeriye boylu poslu ve yakışıklı mı yakışıklı bir genç girdi . Bu Lucian'ın ta kendisiydi ve gerçekten görüşmeyeli çok büyümüştü . Önümdeki kitabı okuyormuş gibi yapıyordum . Onun benim rahatımı bozmayacağımdan emindim fakat ; onu karşımda bu şekilde görmek hoşuma gitmiyor değildi . Altıncı hissim aşırı güçlüydü ve Lucian'ın bile bilmediğinden emin olduğum bir şeyi görüyordum . Birazdan kardeşi buraya gelecekti , benimle konuşması ona iyi gelecekti çünkü . Kafası çok karışık ve çalışkan birinin bunu yapması doğal birşeydi . Çok geçmeden bir takırtı daha ve üst kapının aralanışı gerçekleşti . Yaşlı dudaklarımın *hıh sesi eşliğinde gülümsediğini ve zafer kazanmış bir komutan gibi kitabı daha dik okumaya başlayışım tam bir çocuk gibiydi . Kafamı kaldırmamla küçük kardeşin sessizliği bozması bir olmuştu . Aynı kalın ve bir o kadarda çocuksu sesi konuşmuştu ;

'' Abi, seni özledim. ''

Lucian'ın bu çocuğa niye soğuk davrandığını biliyordum . Fazla bağlılık hiç bir zaman iyi değildi . Karşımdaki akıllı lider de kardeşine aynı bunu uyguluyordu . Kafasını yavaşça kaldırıp selam verdikten sonra bana doğru bakmaya başlamıştı . Bende yaşlı ama hala keskinliğini kaybetmeyen mavi gözlerimle ona bakarak ;

' Hoşgeldin evladım .. '

dedim . Hemen ardından kafamı kaldırıp Jasper'ın şaşkın yüzüne baktım ve ;

' Sende hoşgeldin delikanlı . '

dedikten sonra tekrar kitap okumaya başladım . Bir soruları varsa onların beni dürteceğinden emindim . Çünkü ; artık kitabı okumadığımı onlarda anlamışlardı ...

Jasper kendisine gösterilen umursamazlık karşısında hem hayal kırıklığına uğramış, hem de kızmıştı ama bir tepki vermeden saygıyla kabullendi bu soğuk selamlaşmayı. Stratejik açıdan çok yakın bağ kurmamaları gerektiğini biliyordu ama yine de kendini tutamadığı zamanlar oluyordu. Hayatta en sevdiği kişi, tek sahip olduğu aile, baba, abi... Jasper ne kadar umursamamaya çalışsa da Lucian hayattaki en önemli şeydi Jasper için. Jasper bu duygular içersinde abisinin arkasından dolandı yavaşça ve masanın bir kenarına oturup Sborgian'ın selamına karşılık verdi.

'' Hoşbulduk, Sborgian. ''

Sborgian sessizce kitabına dönermiş gibi yaparken Jasper bakışlarını abisine yöneltti. Onu son gördüğünden bu yana ne kadar zaman geçtiğini farketti dehşetle. Abisini en son onun tarafından ısırıldığında görmüştü. Ne kadar zaman geçmişti? On sene? Bilemiyordu Jasper. Zaman mefhumunu yitirmişti. Bu da uzun bir zaman olduğu anlamına geliyordu elbette. Jasper bir süre daha Lucian'a baktıktan sonra yavaşça Sborgian'a doğru döndü. İhtiyar adamın nefes alış-veriş sesleri odayı dolduruyordu. Jasper ilk sözü abisinin alacağı düşüncesiyle palasının sapıyla oynamaya başladı.

Hâlâ ses soluk yoktu odada. Jasper artık dayanamadı ve Sborgian'a doğru dönüp konuşmaya başladı.

'' Eh, buraya sadece oturmak ve susmak için gelmedim. Eğer iznin olursa senden bazı bilgiler almak istiyorum, Saygın Usta. ''

Jasper yaşlı adamın gülümsemesine karşılık verirken ne söyleyeceğini kafasında iyice toparlıyordu. Abisi Lucian hâlâ susuyor ve Sborgian'a bakıyordu. Jasper tam olarak ne söyleyeceğini düşünürken yavaşça gözlerini kapadı. Aklında biçim alan planı karşısındaki ihtiyara aktarmak için uygun cümleleri seçmeye çalışıyordu. Gözlerini açtı ve Sborgian'ın ciddi bir şekilde ona baktığını gördü. Artık konuşma vaktinin geldiğini anlamıştı. Yavaşça gerindi ve ardından konuşmaya başladı.

'' Senden vampirler hakkında bilgi istiyorum. Konumumun gücünü kullanarak sahte ya da gerçek bir görgü tanığıyla onların hepsini buradan sürmek niyetindeyim. Halka yapılan saldırıları durdurmaktan ziyade, gelecekte gündeme getireceğim diğer planlarımı güvence altına almak ve ortaya çıkmasını önlemek için. Anladığına eminim, Sborgian. Rahat hareket edemiyoruz. Bu sebeple vampirlerin burada gitmesi şart! Yoksa elimiz kolumuz bağlı, biliyorsun. Bir şeyler yapmalıyız! Savaşı bitirmek için iki taraf da bir girişimde bulunmuyor. Hazır ortalık sakinken halledebiliriz herhalde. İşte sana akıl danışmak için geldim. Sence bu plan iyi mi ve vampirlerin vereceği en beklendik tepki ne olacak? ''

Jasper soluklandı. Aklındakileri bir çırpıda söylemiş ve rahatlamıştı. Yaşlı adamın başının zonklamasına sebep olduğu düşüncesiyle pişmanlık duymaya başlamıştı. Sborgian'ın bakışlarını ellerine indirmesi üzerine Jasper Lucian'a döndü. O Kurtadam Lideri'ydi ve ondan izinsiz bir şey yapamazdı. Yavaşça tekrar konuştu.

'' Bu sözler senin içinde geçerli, Lucian. Senden izinsiz bir şey yapamayacağımı biliyorum. Seni burada bulmam iyi oldu. Aklımda bu görev için bir avcı grubu var. Ya da belki bizimkilerden bir grupla geride ısrarla kalmak isteyen vampirleri sürebiliriz. Lütfen sen de fikirlerini belirt. ''

Jasper konuşmasını tam bitirmişti ki öfkeyle bağırıp çıldıran abisi karşısında şaşkınlıktan dili tutuldu. Lucian öfkeyle kalkıp bir şeyler mırıldanarak kapıdan çıkıp uzaklaşırken Jasper içinde büyüyen öfkeye yenik düşmemek için elinden geleni yapıyordu. Yaşlı Sborgian konuşurken öfkesi giderek büyüdü. Sborgian'ı kırmak istemediği için hızla oradan uzaklaşması gerektiğini düşünüyordu. Hınçla yerinden kalktı. Ağzını açtığı anda küfürler ve hakaretler yağdıracağını bildiği için saygıyla başını eğdi ve topuklarını sertçe yere basarak bölmenin kapısına yaklaştı. Son bir kez arkasına baktı ve ardından hınçla kapıyı açıp dışarıya çıktı. Lucian hemen önündeydi. Koşarak ona doğru gitti. Artık öfkesine teslim olmuş, olacakları bildiğinden pişmanlık duymaya başlamıştı.

Jasper'ın öfkesi dizginleri ele geçirmişti ki bu çok az olurdu. Öfkenin kontrolündeki Jasper hızlı ve sert bir biçimde Lucian'ın koluna uzandı ve kendine çevirdi kabaca. İçerden cılızca direnen gerçek Jasper bir darbe bekliyordu ama öyle bir şey olmadı. Öfke bağırmaya başlamıştı. Jasper'ın düşüncelerini ortaya döküyordu.

'' LANET OLSUN LUCIAN! ÇOCUKÇA DAVRANMAYI BIRAK ARTIK. YETER! BU LANET OLASICA SAVAŞIN BİTMESİNİ İSTEDİĞİNİ BİLİYORUM İÇTEN İÇE! VE BEN BU DOĞRULTUDA ÇALIŞMALARIMI SÜRDÜRÜRKEN SENİN TEK YAPTIĞIN KAPILARI SURATIMA ÇARPMAK. DERDİN NE SENİN? İÇİNDEKİ BU İSTEĞİ BASTIRMAK İÇİN HIRSINI ÖFKEYE ÇEVİRİP BUNU BANA VEYA HERHANGİ BİRİNE KUSMAYA HAKKIN YOK! BEN NE DEDİM ŞİMDİ? BARIŞ YOLLARI ARADIĞIMI MI SÖYLEDİM? DİNLEMEYİ BİLE UNUTMUŞSUN LUCIAN. SENİN İÇİN ÇALIŞIYORUM. SENİN İÇİN! ''

Jasper artık gözlerinden gelen yaşlara engel olamıyordu. Moral patlaması yaşarken kendisine şaşkın şaşkın bakan ağabeyinin farkında bile değildi Lucian'ın kolunu bıraktı ve bir adım geri gitti. Hâlâ yere bakıyordu.

'' Sadece senin için bu saçma savaşa katıldım, Lucian. Sadece sen istedin diye senin olduğun şey olmayı kabul ettim. Her şey senin içindi. Ama sen bunu göremeyecek ve hissedemeyecek kadar kör, sağır ve dilsizsin. Senin için yaptığım şeyleri gözardı ederek nereye kadar gitmeyi düşünüyorsun? İçindeki gerçek isteği bastırmak için ne yapabileceksin ki? Ben senin amaçların için yaşıyorum Lucian! LANET OLSUN LUCİAN! BEN ONLARIN KÖKÜNÜ KAZIMAYI İSTİYORUM AMA SENİN BUNDAN HABERİN YOK! ''

Jasper'ın solukları hızlanmış, gözyaşları kesilmişti. Artık dosdoğru Lucian'ın gözlerinin içine bakıyordu. İçinden yükselen pişmanlık duygusunu bastırdı ve dimdik ayakta durup Lucian'ın gözlerinin içine bakmaya devam etti. Yaşlı Sborgian'ın bu konuşmayı duymamış olduğunu umuyordu ama bu konuşmayı Hector'un duyduğundan bile emindi. Soluklarını bir düzene sokmaya başladı yavaş yavaş.